H Μεγάλη Βρετανία αποτελούσε κάποτε μια από τις χώρες της γηραιάς ηπείρου, με σημαντική αυτοκινητοβιομηχανία.
Η παρουσία της στο χώρο του αυτοκινήτου ξεκίνησε όταν αυτό έκανε ακόμα τα πρώτα του βήματα.
Δύο από τους κύριους εκπροσώπους της βρετανικής βιομηχανίας ήταν η Austin και η Morris .
Oι δύο αυτές εταιρείες είχαν ξεκινήσει τη πορεία τους σαν ανεξάρτητοι κατασκευαστές όμως, το 1952 συγχωνεύτηκαν (μαζί με άλλες μικρότερες εταιρείες) κάτω από την ομπρέλα της British Motor Corporation (BMC).
Στην Ελλάδα, οι Βρετανοί είχαν μια σημαντική παρουσία κατά τη δεκαετία του '50 αλλά και του '60, την χρυσή δεκαετία των βρετανικών αυτοκινήτων.
Δημοφιλέστερες, βέβαια, ήταν οι δύο αυτές μάρκες. Τα μοντέλα που διέθεταν ήταν εξελιγμένα από κοινού και ήταν παραλλαγές των δύο εταιρειών πάνω στο ίδιο θέμα.
Τα Austin αντιπροσώπευε στη χώρα μας από τη δεκαετία του '50 η "Αφοι Δούκα", με τα κεντρικά γραφεία επί της Λεωφόρου Συγγρού 116. Η επιχείρηση είχε ιδρυθεί από τους αδελφούς Κωνσταντίνο, Ευστράτιο και Παναγιώτη Δούκα.
Αντιπροσωπεία της Morris κατά τη δεκαετία του '50, ήταν η "Κωνσταντίνος Ι. Ταμβακόπουλος", που όμως είχε αναλάβει τα βρετανικά αυτοκίνητα στην χώρα μας από την εποχή του μεσοπολέμου. Η έδρα της επιχείρησης μεταπολεμικά ήταν στην Λεωφόρο Συγγρού 4.
Το 1961, οι Αδελφοί Δούκα ίδρυσαν την "Κωπάστρα Α.Ε." η οποία ανέλαβε και την Morris.
Tα κεντρικά γραφεία εξακολουθούσαν να βρίσκονται στη Συγγρού 116 για τα Austin, με έκθεση πωλήσεων και στην Αμαλίας 48 για τα Morris. Στη Θεσσαλονίκη η έδρα ήταν στη Πλατεία Αριστοτέλους.
Ήδη εκείνη την εποχή η BMC διέθετε το θρυλικό Mini, που είχε παρουσιαστεί το καλοκαίρι του 1959.
Πάντως, υπήρχαν κάποιες διαφοροποιήσεις στη γκάμα των δύο εταιρειών. Η Morris διέθετε αποκλειστικά στην αγορά το "Minor 1000", το οποίο είχε εξελιχθεί κατά την δεκαετία του '40. Aπό την άλλη, η Austin διέθετε αποκλειστικά το μικρό δίπορτο "A40" που είχε παρουσιαστεί το 1958.
Το 1962 η BMC παρουσίασε ένα μικρομεσαίο οικογενειακό μοντέλο με κωδικό ADO16. H εμπορική του ονομασία ήταν "1100" ή "1300", ανάλογα τον κινητήρα. Αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλές και στη χώρα μας κατά τη δεκαετία του '60, έως τις αρχές της δεκαετίας του '70.
Το Morris "1100" προηγήθηκε του αντίστοιχου Austin κατά περίπου ένα χρόνο.
Πάντως, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60, στην ελληνική αγορά η Austin ήταν κατά κανόνα μπροστά σε πωλήσεις σε σχέση με την αδελφή Morris, αν και πολλές φορές οι διαφορά μεταξύ τους δεν ήταν σημαντική.
Δύο από τους κύριους εκπροσώπους της βρετανικής βιομηχανίας ήταν η Austin και η Morris .
Oι δύο αυτές εταιρείες είχαν ξεκινήσει τη πορεία τους σαν ανεξάρτητοι κατασκευαστές όμως, το 1952 συγχωνεύτηκαν (μαζί με άλλες μικρότερες εταιρείες) κάτω από την ομπρέλα της British Motor Corporation (BMC).
Στην Ελλάδα, οι Βρετανοί είχαν μια σημαντική παρουσία κατά τη δεκαετία του '50 αλλά και του '60, την χρυσή δεκαετία των βρετανικών αυτοκινήτων.
Δημοφιλέστερες, βέβαια, ήταν οι δύο αυτές μάρκες. Τα μοντέλα που διέθεταν ήταν εξελιγμένα από κοινού και ήταν παραλλαγές των δύο εταιρειών πάνω στο ίδιο θέμα.
Τα Austin αντιπροσώπευε στη χώρα μας από τη δεκαετία του '50 η "Αφοι Δούκα", με τα κεντρικά γραφεία επί της Λεωφόρου Συγγρού 116. Η επιχείρηση είχε ιδρυθεί από τους αδελφούς Κωνσταντίνο, Ευστράτιο και Παναγιώτη Δούκα.
Αντιπροσωπεία της Morris κατά τη δεκαετία του '50, ήταν η "Κωνσταντίνος Ι. Ταμβακόπουλος", που όμως είχε αναλάβει τα βρετανικά αυτοκίνητα στην χώρα μας από την εποχή του μεσοπολέμου. Η έδρα της επιχείρησης μεταπολεμικά ήταν στην Λεωφόρο Συγγρού 4.
Το 1961, οι Αδελφοί Δούκα ίδρυσαν την "Κωπάστρα Α.Ε." η οποία ανέλαβε και την Morris.
Tα κεντρικά γραφεία εξακολουθούσαν να βρίσκονται στη Συγγρού 116 για τα Austin, με έκθεση πωλήσεων και στην Αμαλίας 48 για τα Morris. Στη Θεσσαλονίκη η έδρα ήταν στη Πλατεία Αριστοτέλους.
Ήδη εκείνη την εποχή η BMC διέθετε το θρυλικό Mini, που είχε παρουσιαστεί το καλοκαίρι του 1959.
Πάντως, υπήρχαν κάποιες διαφοροποιήσεις στη γκάμα των δύο εταιρειών. Η Morris διέθετε αποκλειστικά στην αγορά το "Minor 1000", το οποίο είχε εξελιχθεί κατά την δεκαετία του '40. Aπό την άλλη, η Austin διέθετε αποκλειστικά το μικρό δίπορτο "A40" που είχε παρουσιαστεί το 1958.
Το 1962 η BMC παρουσίασε ένα μικρομεσαίο οικογενειακό μοντέλο με κωδικό ADO16. H εμπορική του ονομασία ήταν "1100" ή "1300", ανάλογα τον κινητήρα. Αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλές και στη χώρα μας κατά τη δεκαετία του '60, έως τις αρχές της δεκαετίας του '70.
Το Morris "1100" προηγήθηκε του αντίστοιχου Austin κατά περίπου ένα χρόνο.
Πάντως, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60, στην ελληνική αγορά η Austin ήταν κατά κανόνα μπροστά σε πωλήσεις σε σχέση με την αδελφή Morris, αν και πολλές φορές οι διαφορά μεταξύ τους δεν ήταν σημαντική.
Τo Morris 1100 1ης σειράς παρουσιάστηκε το 1962, ανανεώθηκε τον Οκτώβριο του 1967 (2η σειρά) και έμεινε στη παραγωγή έως το 1971. Το αντίστοιχο Austin παρουσιάστηκε το 1963 και έμεινε στη παραγωγή έως το 1974.
Και τα δύο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στη χώρα μας κατά τη δεκαετία του '60. Το μικρομεσαίο μοντέλο με τον κωδικό ADO16, είχε σχεδιαστεί από τον ελληνικής καταγωγής Sir Alec Isigonis.
To 1973 την αντιπροσωπεία των Austin & Morris ανέλαβε η "Κένταυρος Α.Ε." με έδρα στην Ιερά Οδό 131. Η επιχείρηση αυτή είχε αναλάβει τη διανομή και άλλων βρετανικών εταιρειών (όπως και η "Αφοί Δούκα" παλιότερα) οι οποίες βρίσκονταν υπό την British Leyland Motor Corporation (BLMC), όπως είχε μετονομαστεί η BMC από το 1968. Φυσικά, η ίδια επιχείρηση ήταν ο επίσημος διανομέας των θρυλικών εκτός δρόμου μοντέλων της Land Rover.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του '70 η εταιρεία άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Νέα μοντέλα που έβλαψαν την εικόνα της και προβλήματα στη παραγωγή και στην διαχείριση, οδήγησαν την BLMC στα όρια της χρεοκοπίας και στην κρατικοποίησή της το 1975.
Μέχρι εκείνη την εποχή είχαν παρουσιαστεί στην ελληνική αγορά, τα Austin Victoria, Μorris Marina και Austin Allegro. Το τελευταίο αντικατέστησε το επιτυχημένο "1100".
Φυσικά το Mini του Alec Isigonis συνέχισε να διατίθεται.
Το 1977 η "Κένταυρος Α.Ε." εξαγοράστηκε από τον Κωνσταντίνο Φωστηρόπουλο.
Όμως μέσα σε αυτό το διάστημα οι πωλήσεις των βρετανικών μοντέλων γνώρισαν συνεχή μείωση, πέφτοντας από το 2.5% το 1977 στο 1.6% το 1978 και στο 1.0% το 1979, με σημαντική πτώση και σε απόλυτους αριθμούς.
Με την είσοδο της δεκαετίας του '80, τα Austin & Morris ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτα στη εγχώρια αγορά. Τον Ιανουάριο του 1985 η "Κένταυρος" Α.Ε συγχωνεύτηκε με τη ΒΙΑΜΑΞ του Κωνστ. Φωστηρόπουλου. Την ίδια περίοδο τα Austin Rover, όπως ήταν πλέον η ονομασία τους, επέστρεψαν δυναμικά στο προσκήνιο με τα Metro & Montego. To 1987 η Austin Rover ήρθε στη πέμπτη θέση των πωλήσεων, με 3.193 μονάδες και μερίδιο 6.3%. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 τα βρετανικά αυτοκίνητα σημείωσαν επιτυχία στη χώρα μας με νέα μοντέλα (σειρά 200 & 400), ενώ ήδη η ονομασία της ήταν απλά... Rover. Για παράδειγμα, το 1992 οι πωλήσεις της Rover στην Ελλάδα, ανήλθαν σε 5.961 μονάδες με μερίδιο αγοράς 3.0%. Την αντιπροσωπεία συνέχισε να διατηρεί η "ΒΙΑΜΑΞ" Α.Ε. Από το 1994 έως το 2000 το MG-Rover Group πέρασε υπό τον έλεγχο της BMW. To επόμενο διάστημα η πτωτική πορεία της στην ευρωπαϊκή αγορά και τα οικονομικά προβλήματα, οδήγησαν το 2005 στο οριστικό κλείσιμο της εταιρείας. Στη χώρα μας διατήρησε μια ικανοποιητική πορεία έως το 1998. Την διετία 1999-2000 κάλυπτε σταθερά το 1.0% της εγχώριας αγοράς, με πωλήσεις λίγο κάτω από τις 3.000 μονάδες ετησίως.
Μετά το 2001 η Rover παρουσίασε σημαντική μείωση, ενώ τα τελευταία αυτοκίνητα διατέθηκαν το 2006.
Διαφήμιση για το Morris Minor 1000, τον Φεβρουάριο του 1957.
H Austin πέρασε στα χέρια της ΒΙΑΜΑΞ το 1985 και επανέκτησε τη θέση της στην ελληνική αγορά. Το Montego (φωτό) είχε επιτυχία στη κατηγορία των 1.300 c.c.
Το ανανεωμένο Austin Allegro από την "Κένταυρος" Α.Ε, τον Οκτώβριο του 1976.
B.A
Έρευνα & αρχείο © Hellenic Motor History
Στοιχεία πωλήσεων: ΣΕΑΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου