Το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην μεταπολεμική Αθήνα.

To κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας, απασχόλησε τους ειδικούς και τον τύπο ήδη τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση. Η λύση στο ζήτημα άρχισε να γίνεται επιτακτική, από τις αρχές της δεκαετίας του '50. Αρκετά δημοσιεύματα μπορεί να βρεί κάποιος σχετικά, εκείνη την εποχή. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1953, η εφημερίδα "Ελευθερία" δημοσιεύει άρθρο με τίτλο: "Η λύσις του κυκλοφοριακού προβλήματος στην Αθήνα". Σύμφωνα με την εφημερίδα, υπήρχαν 17.500 δηλωμένα αυτοκίνητα στην Τροχαία, χωρίς να περιλαμβάνονται τα στρατιωτικά και διπλωματικά αυτοκίνητα. Ο συνολικός αριθμός τους, υπολογιζόταν σε 25.000. Επιπλέον, υπήρχαν 4.600 μοτοσυκλέτες και 14.600 ποδήλατα, ενώ βρίσκονταν σε κυκλοφορία 600 κάρα και 39 μόνιππα. Οι αιτίες που επιδείνωναν το πρόβλημα ήταν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι στενοί δρόμοι αλλά και οι πεζοί οι οποίοι "δεν έχουν αρκετά διαπαιδαγωγηθεί και δημιουργούν τη μεγαλύτερη ανωμαλία στην κυκλοφορία". Η τελευταία διαπίστωση δεν ήταν κάτι το πρωτότυπο. Είχε υπολογισθεί ότι στην Αθήνα κυκλοφορούσαν καθημερινά περί τους 600.000 πεζούς. Ως λύσεις προτείνονταν τα εξής. Η επισκευή των δρόμων, η κατασκευή υπόγειων διαβάσεων σε κεντρικές οδούς, η κατασκευή μεγάλων σταθμών αυτοκινήτων (αφετηρίες) και η μεταφορά ήδη υπαρχόντων, ενώ δεν λείπει η αρνητική κριτική στα τραμ και η συνεισφορά των τρόλλεϋ στην βελτίωση της κατάστασης. Εκείνη την εποχή, κυκλοφορούσαν στην Αθήνα 120 τραμ. Φαίνεται ότι η εφημερίδα "Ελευθερία" τασσόταν υπέρ της κατάργησης των τραμ, παρότι έκανε αντιπολίτευση στον Καραμανλή, ο οποίος είχε ήδη εγκαινιάσει την απομάκρυνση τους από την πρωτεύουσα. 'Αλλωστε αυτή ήταν η γενικότερη τάση εκείνη την εποχή, από μεγάλη μερίδα του κόσμου και του τύπου. Αναφορά γίνεται και στην έλλειψη υπόγειου σιδηρόδρομου, δηλαδή του γνωστού μας Μετρό, κάτι που αποτελούσε "σοβαρό μειονέκτημα που κάνει την κυκλοφορία πολύ δύσκολη".  

Β.Α

© Hellenic Motor History