Η Panhard ήταν μια γαλλική εταιρεία κατασκευής αυτοκινήτων.
Από το 1890 που έφτιαξε το πρώτο της αυτοκίνητο μέχρι τον 2ο Π.Π. ήταν γνωστή ως Panhard et Levassor. H φίρμα αυτή ήταν γνωστή και στην Ελλάδα, με μια από από τις πρώτες επιχειρήσεις που έφερναν αυτά τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα την "Φούλιας & Σία" (πιθανότατα ήταν η πρώτη επίσημη αντιπροσωπεία της Panhard et Levassor). Μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, γενικός ατιπρόσωπος ήταν για ένα διάστημα ο Ιωάννης Ψύχας, με έκθεση στην οδό Βουλής 18. Εκτός από τα επιβατικά, οι εισαγωγές αφορούσαν τα φορτηγά και τα λεωφορεία της εταιρείας καθώς και πλαίσια (σασί).
Μετά τον 2o παγκόσμιο πόλεμο η Panhard επικεντρώθηκε στην παραγωγή μικρών επιβατικών αυτοκινήτων, παρουσιάζοντας αρχικά το μικρό 4πορτο Dyna X (σε διάφορες εκδόσεις), με μήκος 3.82 μέτρα.
To 1953 αντικαταστάθηκε από το Dyna Z. Με τη Panhard να χρησιμοποιεί αλουμίνιο για τη κατασκευή του αμαξώματος, τα μοντέλα αυτά ήταν εξαιρετικά ελαφριά. Το αλουμίνιο όμως κόστιζε σημαντικά ακριβότερα σε σχέση με το ατσάλι, πράγμα που οδήγησε την εταιρεία να αντικαταστήσει σταδιακά τα μέρη από αλουμίνιο έως το 1957.
Το Dyna Z είχε κινητήρα 851 κ. εκ. και 4πορτο αμάξωμα ή 2πορτο cabriolet.
To 1955 η Citroen απέκτησε το 25% των μετοχών της Panhard. Έως την άνοιξη του 1958 την αντιπροσωπεία της Panhard στη χώρα μας είχε ο Α. Καρντανό, ο οποίος ήταν και αντιπρόσωπος της Citroen. Η έδρα της επιχείρησης ήταν στην οδό Πατησίων 127.
Το καλοκαίρι του 1958 η Panhard πέρασε στα χέρια του Αριστομένη Θ. Καρέλα, ο οποίος είχε αναλάβει κατά διαστήματα την εκπροσώπηση και άλλων εργοστασίων. H κεντρική έκθεση στην Αθήνα βρισκόταν τότε στην οδό Πειραιώς 27, ενώ στη Θεσσαλονίκη επί της Μεγ. Αλεξάνδρου 60.
Το 1959 παρουσιάστηκε το Panhard PL17, που αντικατέστησε το Dyna Z. H σχεδίαση του ακολουθούσε τα πρότυπα του προκατόχου του, με τις έντονες καμπύλες και τετράθυρο αμάξωμα μήκους 4.58 μέτρων. Ο κινητήρας ήταν 851 cc με απόδοση 42 ίππων. Από το 1963, η χωρητικότητα του κινητήρα ήταν στα 848 cc με την απόδοση να φτάνει τους 50 ίππους. Η Panhard διέθετε το PL17 και σε 2πορτη ανοικτή έκδοση, όμως είναι αμφίβολο αν αυτή ήρθε στην Ελλάδα.
Η παραγωγή του συγκεκριμένου μοντέλου σταμάτησε το 1965, όμως στη χώρα μας αναφερόταν στους καταλόγους για κάποιους μήνες έως το 1966.
H Panhard είχε και αγωνιστική παρουσία, με χαρακτηριστική τη νίκη στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, το 1960. Εκτός από την πρώτη θέση, η εταιρεία κέρδισε την δεύτερη και την τρίτη θέση, χάρη στην επίδοση των PL17 βάρους μόλις 805 κιλών.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 λειτούργησε στην Αθήνα η έκθεση στην Λεωφόρο Συγγρού 21 & Βούρβαχη, που αργότερα έγινε η έδρα της επιχείρησης. Υπήρχε παράλληλα η έκθεση στην οδό Λεωχάρους 5, στον Πειραιά.
Το Dyna Z είχε κινητήρα 851 κ. εκ. και 4πορτο αμάξωμα ή 2πορτο cabriolet.
To 1955 η Citroen απέκτησε το 25% των μετοχών της Panhard. Έως την άνοιξη του 1958 την αντιπροσωπεία της Panhard στη χώρα μας είχε ο Α. Καρντανό, ο οποίος ήταν και αντιπρόσωπος της Citroen. Η έδρα της επιχείρησης ήταν στην οδό Πατησίων 127.
Το καλοκαίρι του 1958 η Panhard πέρασε στα χέρια του Αριστομένη Θ. Καρέλα, ο οποίος είχε αναλάβει κατά διαστήματα την εκπροσώπηση και άλλων εργοστασίων. H κεντρική έκθεση στην Αθήνα βρισκόταν τότε στην οδό Πειραιώς 27, ενώ στη Θεσσαλονίκη επί της Μεγ. Αλεξάνδρου 60.
Το 1959 παρουσιάστηκε το Panhard PL17, που αντικατέστησε το Dyna Z. H σχεδίαση του ακολουθούσε τα πρότυπα του προκατόχου του, με τις έντονες καμπύλες και τετράθυρο αμάξωμα μήκους 4.58 μέτρων. Ο κινητήρας ήταν 851 cc με απόδοση 42 ίππων. Από το 1963, η χωρητικότητα του κινητήρα ήταν στα 848 cc με την απόδοση να φτάνει τους 50 ίππους. Η Panhard διέθετε το PL17 και σε 2πορτη ανοικτή έκδοση, όμως είναι αμφίβολο αν αυτή ήρθε στην Ελλάδα.
Η παραγωγή του συγκεκριμένου μοντέλου σταμάτησε το 1965, όμως στη χώρα μας αναφερόταν στους καταλόγους για κάποιους μήνες έως το 1966.
H Panhard είχε και αγωνιστική παρουσία, με χαρακτηριστική τη νίκη στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, το 1960. Εκτός από την πρώτη θέση, η εταιρεία κέρδισε την δεύτερη και την τρίτη θέση, χάρη στην επίδοση των PL17 βάρους μόλις 805 κιλών.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 λειτούργησε στην Αθήνα η έκθεση στην Λεωφόρο Συγγρού 21 & Βούρβαχη, που αργότερα έγινε η έδρα της επιχείρησης. Υπήρχε παράλληλα η έκθεση στην οδό Λεωχάρους 5, στον Πειραιά.
H παρουσία της Panhard στην ελληνική αγορά δεν ήταν σημαντική. Παρά τους μικρούς κινητήρες, που τα κατέτασσαν στη μικρότερη κατηγορία από άποψη εισφοράς (6 φορ. ίπποι) τα μοντέλα της γαλλικής φίρμας δεν πέτυχαν παρά τη διάθεση μερικών δεκάδων μονάδων ετησίως, έως τα μέσα της δεκαετίας του '60.
Για παράδειγμα, το 1962 ταξινομήθηκαν μόλις 24 Panhard στην αγορά της πρωτεύουσας και ελάχιστα επιπλέον στην υπόλοιπη χώρα. Το 1964 οι πωλήσεις της ανήλθαν στις 44 μονάδες στην Αθήνα και περίπου στις 70 μονάδες πανελλαδικά.
Το 1965 φαίνεται να ήταν η τελευταία χρονιά που η Panhard πέτυχε διψήφιο αριθμό πωλήσεων στην Ελλάδα καθώς και η τελευταία χρονιά που ήταν διαθέσιμο το 4πορτο PL17. Ήταν επίσης η χρονιά που η Panhard πέρασε ολοκληρωτικά στον έλεγχο της Citroen.
Στο επόμενο διάστημα η Panhard διέθετε μόνο το coupe μοντέλο "24", που είχε παρουσιαστεί το 1963 και του οποίου η παραγωγή συνεχίστηκε έως το 1967. Ήταν το τελευταίο μοντέλο που κατασκεύασε η Panhard πριν περάσει στην ιστορία, με την Citroen να προορίζει τις εγκαταστάσεις για την παραγωγή δικών της μοντέλων.
Το Panhard "24" ήταν ένα σύγχρονο σχεδιαστικά coupe, με τον κινητήρα των 850 κ.εκ, στους 6 φορ. ίππους. Στη χώρα μας ήταν διαθέσιμες όλες οι εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένης της "24 BT" με αμάξωμα κατά 25 εκατοστά μεγαλύτερο και περισσότερο χώρο για τους πίσω επιβάτες. O Αριστ. Καρέλας διατήρησε την αντιπροσωπεία έως το τέλος.
Οι κινητήρες που κινούσαν τα μοντέλα της Panhard ήταν αερόψυκτοι, τετράχρονοι 2 κυλίνδρων, τύπου Boxer, ενώ όλα διέθεταν την κίνηση στους εμπρός τροχούς.
Panhard PL17. Tα μοντέλα της εταιρείας διέθεταν μια σειρά από πλεονεκτήματα, όμως η παρουσία τους στη χώρα μας ήταν περιορισμένη. Το PL17 το προωθούσε η εδώ αντιπροσωπεία και ως ταξί.
To Panhard 24 ήταν το τελευταίο μοντέλο που κατασκεύασε η γαλλική φίρμα, έως το 1967. Το coupe με την εντυπωσιακή γραμμή ήταν διαθέσιμο και στη χώρα μας. Συνδύαζε τις καλές επιδόσεις με την καλή οικονομία στα καύσιμα από μοτέρ 850 cc.
Β.Α
Έρευνα: Hellenic Motor History
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου