1981. 'Αρση απαγόρευσης σε diesel και υγραέριο για τα ταξί στην Ελλάδα.

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1980 ο υπουργός συγκοινωνιών κ. Γεώργιος Παναγιωτόπουλος και ο υπουργός ενέργειας κ. Στέφανος Μάνος, ανακοίνωσαν την απόφαση για την άρση της απαγόρευσης της πετρελαιοκίνησης στην Ελλάδα. Η απόφαση πάρθηκε μετά από σύσκεψη της κυβερνητικής επιτροπής, υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού κ .Γεώργιου Ράλλη.  
Το μέτρο αφορούσε τα επιβατικά δημόσιας χρήσης -ταξί & αγοραία- καθώς και τα σχολικά λεωφορεία. Η απαγόρευση στην κυκλοφορία πετρελαιοκίνητων ιδιωτικής χρήσης επιβατικών και ιδιωτικής χρήσης φορτηγών ολικού μικτού βάρους έως 4.000 χιλιόγραμμα, εξακολουθούσε να ισχύει. 
Για την εφαρμογή της απόφασης αυτής, ψηφίστηκε ο νόμος 1108/1980 (ΦΕΚ 304 - 31/12/1980) "περί άρσεως της απαγορεύσεως κυκλοφορίας κατηγοριών τινών πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων παροχής δυνατότητος υγραεριοκινήσεως επιβατικών αυτοκινήτων Δ.Χ. περιοχών τινών της Χώρας και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων". Η έναρξη ισχύος ήταν από την 1η Ιανουαρίου 1981.

Ο νόμος έδινε την δυνατότητα σε ήδη κυκλοφορούντα οχήματα για την αντικατάσταση του βενζινοκινητήρα με κινητήρα diesel , είτε την ολική αντικατάσταση τους με νέα πετρελαιοκίνητα  οχήματα. 
Παρά το γεγονός ότι ο νόμος έδινε παράλληλα την ευκαιρία για την μετατροπή των οχημάτων, ώστε να κινούνται με υγραέριο (μια λύση με σημαντικά μικρότερο κόστος) οι επαγγελματίες του χώρου στράφηκαν μαζικά προς την πετρελαιοκίνηση. 
Αποτέλεσμα ήταν να ανοίξει ένα καινούργιο κομμάτι στην αγορά, με την εισαγωγή και διάθεση νέων επιβατικών πετρελαίου. 

Φυσικά, το πετρέλαιο συνέφερε τους ιδιοκτήτες ταξί, όμως το κράτος έπρεπε κάπως να καλύψει τα διαφυγόντα κέρδη από τη διαφορά στο κόστος μεταξύ βενζίνης και πετρελαίου κίνησης. Η λύση ήταν απλή. Για να δοθεί άδεια κυκλοφορίας πετρελαιοκίνητου επιβατικού αυτοκινήτου δημοσίας χρήσεως, έπρεπε να καταβληθεί εφάπαξ ειδικό τέλος υπέρ του Δημοσίου, ύψους 70.000 ή 100.000 δραχμών, ανάλογα την έδρα του οχήματος (άρθρο 2, παρ. 1).
Αυτό το ειδικό τέλος θα πληρωνόταν κατά το 1/3 με την χορήγηση της άδειας κυκλοφορίας, ενώ το υπόλοιπο θα δινόταν σε έξι διμηνιαίες δόσεις. 
Ανάλογο τέλος επιβλήθηκε και για την χορήγηση άδειας κυκλοφορίας με υγραέριο, ύψους 85.000 δραχμών. Σε αυτή την περίπτωση, έπρεπε να πληρωθεί το 50% του ποσού με την χορήγηση της άδειας κυκλοφορίας και το υπόλοιπο να καταβληθεί σε διάστημα πέντε μηνών (άρθρο 7, παρ. 2).

Χάρη στο diesel, σημειώθηκε κατακόρυφη αύξηση στην κυκλοφορία νέων ταξί στο διάστημα 1981-1982.

Αρκετές αντιπροσωπείες μπήκαν στο παιχνίδι του πετρελαίου, άλλες με μεγαλύτερη και άλλες με μικρότερη επιτυχία. Oι κυριότερες ήταν οι εξής...

Πολύ σημαντική παρουσία στον χώρο είχε η "Νικ. Ι. Θεοχαράκης" με το Datsun Bluebird Diesel στα 2.000 cc. Λίγο αργότερα υπήρχε διαθέσιμο σαν ταξί το μικρότερο Sunny στην έκδοση diesel με κινητήρα 1.700 cc (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία). 
Δυνατή παρουσία είχε επίσης η Opel, με τα Rekord & Ascona, ενώ ο Κασιδόπουλος είχε διαθέσιμο το Toyota Carina Diesel αλλά και το μεγαλύτερο Toyota Crown Diesel με κινητήρα 2.200 cc. 
Η Kosmocar προσέφερε το μικρό Volkswagen Jetta Diesel στα 1.600 cc., αλλά και τα Audi 80 & 100 Diesel, με κινητήρες 1.600 cc & 2.000 cc αντίστοιχα. 
Υπήρχε επίσης το Mitsubishi Galant 2.3 Turbo Diesel αλλά και το Volvo σειράς 200, που αποτελούσαν τις προτάσεις του Σαρακάκη για πετρελαιοκίνητο ταξί εκείνη την εποχή. 
Παρουσία είχε και η Ford με το μεγάλο Granada Diesel στα 2.100 κ.εκατοστά. 
Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε την Mercedes-Benz, που αποτελούσε και την κορυφαία επιλογή των επαγγελματιών. Η γερμανική εταιρεία είχε παραδοσιακά καλή παρουσία στην εγχώρια αγορά του ταξί. Στις αρχές της δεκαετία του '80, υπήρχαν διαθέσιμα τα 200D & 240D της σειράς W123. 

B.A

Έρευνα & αρχείο Hellenic Motor History © 2019