Καλή Χρονιά!

 

2021

Το Hellenic Motor History εύχεται σε όλες και όλους καλή χρονιά! Το νέο έτος να είναι ευτυχισμένο, δημιουργικό και αισιόδοξο, με υγεία και αγάπη. 

Β.Α

Ελληνικές διαφημίσεις των αυτοκινήτων BMW από την δεκαετία του '30

 

Στις μέρες μας η BMW αποτελεί μια από τις φίρμες αυτοκινήτων κύρους, σε όλο τον κόσμο. Στην χώρα μας για αρκετά χρόνια ήταν το μοναδικό "προσιτό" status symbol σε 4 τροχούς, ιδιαίτερα κατά την δεκαετία του '80. Όμως η BMW δεν ξεκίνησε σαν κατασκευαστής αυτοκινήτων, αλλά σαν κατασκευαστής κινητήρων για αεροσκάφη. Ιδρύθηκε το 1916, κατά την διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η εταιρεία αναγκάστηκε να διακόψει την παραγωγή τους μετά το τέλος του πολέμου και στράφηκε στην παραγωγή άλλων ειδών, όπως φρένα για σιδηροδρομική χρήση, αγροτικό εξοπλισμό κ.α. Το 1923 παρουσίασε την πρώτη της μοτοσυκλέτα, το μοντέλο R32. Στον χώρο του αυτοκινήτου εισήλθε το 1928, μετά την εξαγορά της Automobilwerk Eisenach, που κατασκεύαζε κατόπιν αδείας το βρετανικό Austin Seven, με την ονομασία Dixi 3/15 (στο εξής BMW 3/15). Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, η BMW ξεκίνησε εκ νέου την κατασκευή κινητήρων για αεροσκάφη, στα πλαίσια του προγράμματος επανεξοπλισμού της Γερμανίας. Φυσικά, η παραγωγή μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων συνεχίστηκε κανονικά. Ειδικότερα στα αυτοκίνητα, η BMW είχε ήδη αρχίσει να επεκτείνει την γκάμα της από το 1932, με τα δικά της μοντέλα. Αρχικά ήταν το μικρό 3/20, με 4κύλινδρο κινητήρα 788 cc και το 303 με κινητήρα 6 κυλίνδρων σε σειρά, από μόλις 1.173 cc. Το 1934 παρουσίασε το μοντέλο 315, παρόμοιο σχεδιαστικά αλλά με μεγαλύτερο κινητήρα 1.490 cc και απόδοση 34 ίππων. Ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε το 319 με κινητήρα 1.911 cc. 

Εκείνη την περίοδο η BMW είχε ήδη παρουσία στην χώρα μας, με γενικό αντιπρόσωπο τον Ιωάννη Μπάλτα. Η παραπάνω καταχώρηση είναι από τον Αύγουστο του 1935 και πρόκειται για την παλαιότερη ελληνική διαφήμιση της BMW, που έχει εντοπιστεί έως σήμερα. Η κεντρική έκθεση της επιχείρησης ήταν στην Λεωφόρο Συγγρού 32α. Παρέμεινε στην ίδια διεύθυνση έως τα τέλη της δεκαετίας του '30. Όμως μετά το 1936, την αντιπροσωπεία ανέλαβε η "ΒΙΤΕΜ Εμπορικαί και Βιομηχανικαί Επιχειρήσεις" Α.Ε . Το καταστατικό της εταιρείας δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1937. Γενικός διευθυντής ήταν ο Ιωάννης Μπάλτας, ενώ στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο συμμετείχε ο Αλ. Δουλάς και η Μαρία Μπάλτα.  Έως την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, το 1940, η "ΒΙΤΕΜ" είχε αναλάβει παράλληλα την αντιπροσωπεία των αυστριακών επιβατικών αυτοκινήτων Steyr, των γερμανικών ελαφρών φορτηγών Tempo (τρίκυκλα & τετράτροχα), των βαρέων γερμανικών φορτηγών Vomag, των γερμανικών δίκυκλων Ardie και των αυστριακών Puch. 

BMW, Ιούνιος 1936

Η "ΒΙΤΕΜ" Α.Ε διατήρησε την αντιπροσωπεία της BMW στην χώρα μας, έως τις αρχές του 1962. Η δραστηριότητά της αφορούσε και τις μοτοσυκλέτες της εταιρείας. Κατά την δεκαετία του '50 συνέχισε να εκπροσωπεί για ένα διάστημα και άλλες εταιρείες (Steyr, Puch, Tempo), ενώ αργότερα ανέλαβε την αντιπροσωπεία των γερμανικών σκούτερ της Heinkel. Η έδρα της είχε μεταφερθεί πλέον στην Λεωφ. Συγγρού 27.  Μεταπολεμικά, ο Ιωάννης Μπάλτας συνέχισε να είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και γενικός διευθυντής της "ΒΙΤΕΜ" Α.Ε. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός, ότι στα μέσα της δεκαετίας του '60, το Υπουργείο Οικονομικών συμπεριέλαβε την "ΒΙΤΕΜ" Α.Ε στην "Κατάσταση Ανειλικρινών Φορολογουμένων", για το οικονομικό έτος 1959. Η λίστα αυτή είχε δημοσιευτεί στον Τύπο (εφημ. "Ελευθερία", 24/10/1965). 

Η BMW άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα κατά την δεκαετία του '60, όμως η ιστορία της στην εγχώρια αγορά πάει αρκετά χρόνια πιο πίσω. Αν και δεν είναι σαφές πότε ακριβώς έκανε την επίσημη εμφάνισή της στην χώρα μας, η φίρμα σίγουρα είχε παρουσία -έστω και περιορισμένη- τουλάχιστον από τα μέσα της δεκαετίας του '30 περίπου. 

Β.A

Έρευνα & αρχείο Hellenic Motor History © 2020

Ευχές από την ΕΛΦΙΝΚΟ Α.Ε

 

Εορταστική καταχώρηση της "ΕΛΦΙΝΚΟ" Α.Ε, τον Δεκέμβριο του 1977. Η επιχείρηση είχε συμπληρώσει τα 50 χρόνια λειτουργίας. Ιδρύθηκε το 1927 από τον Όμηρο Ιωσηφόγλου, μετέπειτα πεθερό του Τζώνυ Πεσμαζόγλου, υπό την διεύθυνση του οποίου απογειώθηκε μεταπολεμικά. Το πρώτο διάστημα η "ΕΛΦΙΝΚΟ" Α.Ε είχε αναλάβει την αντιπροσωπεία από διάφορες φίρμες ειδών αυτοκινήτου, ανταλλακτικών κλπ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των γνωστών ελαστικών Continental και των μπουζί της Champion. Tο καλοκαίρι του 1934 η έδρα της επιχείρησης μεταφέρθηκε επί της Βερανζέρου 3, στην Πλατεία Κάνιγγος. Εκεί διατήρησε τις εγκαταστάσεις της για πολλές δεκαετίες, ακόμα και μετά την λειτουργία της μονάδας επί της Λεωφόρου Συγγρού, γύρω στα τέλη του 1963. Παλιότερα η "ΕΛΦΙΝΚΟ" Α.Ε βρισκόταν στην οδό Σατωβριάνδου 7. 

Την δεκαετία του '50 είχε πλέον την αντιπροσωπεία της Opel, της Chevrolet και της Cadillac, και ξεκίνησε η εποχή της ανοδικής της πορείας. Η Opel αποτελούσε από τότε το πλέον δυναμικό κομμάτι της "ΕΛΦΙΝΚΟ", ως η πιο προσιτή φίρμα. Το 1977 ήταν πράγματι μια καλή χρονιά, εφόσον η γερμανική εταιρεία κατέλαβε την 2η θέση της ελληνικής αγοράς επιβατικών αυτοκινήτων, με ποσοστό 10.5%.

Β.Α

Αρχείο: Hellenic Motor History © (2020)

Ο θεσμός για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" στην Ευρώπη. Ιστορική αναδρομή (Μέρος τρίτο: η νέα χιλιετία).

 

Με την είσοδο της νέας χιλιετίας ο θεσμός "Car of the Year" είχε ήδη πίσω του τρεισήμισι δεκαετίες ιστορίας. Η διοργάνωση για την ανάδειξη του νικητή το 2000 συνοδεύτηκε από ένα τρόπαιο νέας σχεδίασης, που αντικατέστησε το έως τότε γνωστό μοτίβο με τις εφτά "βαλβίδες" (στην αρχή ήταν έξι). Αν και η ιδέα για τον θεσμό ανήκει στον Fred van der Vlugt, εκδότη του ολλανδικού περιοδικού Autovisie, η αρχική σχεδίαση  ήταν του Βρετανού Geoffrey Axby, καλλιτεχνικού διευθυντή στο περιοδικό Sunday Telegraph. Η νέα σχεδίαση ήταν του βρετανού σχεδιαστή Dean Arthurs, όμως στην διοργάνωση του 2004 η σχεδίαση στο τρόπαιο άλλαξε πάλι, αυτή την φορά δια χειρός του Γάλλου καλλιτέχνη Emmanuel Zurini. To 2016 o νικητής παρέλαβε ένα διαφορετικό τρόπαιο, σχήματος πυραμίδας, ενώ το 2017 παρουσιάστηκε μια νέα εκδοχή, με περισσότερο γλυπτική προσέγγιση. 

Το 2000 η Toyota κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο για πρώτη φορά, χάρη στο Yaris. Ήταν η δεύτερη φορά που ένα ιαπωνικό μοντέλο πέτυχε νίκη στην διοργάνωση, μετά το Nissan Micra το 1993. Το Toyota Yaris είχε νέα σχεδιαστική προσέγγιση εξωτερικά και εσωτερικά, μακριά από τα συντηρητικά πρότυπα των προγενέστερων Starlet. Ιδαίτερα εκτιμήθηκε η ύπαρξη του εξαιρετικού σε απόδοση κινητήρα του ενός λίτρου (1.0), με 68 ίππους. Το μικρό της Toyota συγκέντρωσε 244 βαθμούς, αφήνοντας πίσω του δύο πολυμορφικά μοντέλα. Το Fiat Multipla ήρθε στην δεύτερη θέση, με 325 βαθμούς, ενώ το Opel Zafira τερμάτισε στην τρίτη θέση, με 265 βαθμούς. 

Η Alfa Romeo είχε κερδίσει για πρώτη φορά τον τίτλο για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς", με την Α156 το 1998. Το 2001 επέστρεψε με την μικρομεσαία Α147. Στοιχεία όπως η σχεδίαση, η οδική συμπεριφορά, η αναβαθμισμένη ποιότητα στο εσωτερικό, αλλά και η γκάμα των κινητήρων βενζίνης και πετρελαίου (JTD), έδωσαν στο ιταλικό μοντέλο την υψηλότερη βαθμολογία, με 238 βαθμούς. Το τρόπαιο ήταν της Alfa Romeo αλλά η νίκη ήταν οριακή, εφόσον το Ford Mondeo συγκέντρωσε 237 βαθμούς! Αντίθετα, το 2002 ο νικητής πήρε τον τίτλο με διαφορά. Ήταν το Peugeot 307 που συγκέντρωσε 286 βαθμούς, χάρη στην σαφή προτίμηση των 30 από τους συνολικά 55 κριτές της διοργάνωσης. Το συγκεκριμένο μοντέλο έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία σε όλη την Ευρώπη, ενώ στην χώρα μας ήταν το πρώτο σε πωλήσεις μικρομεσαίο την ίδια χρονιά, με 9.561 μονάδες. Στην δεύτερη θέση ήρθε το Renault Laguna, με 244 βαθμούς, ενώ το Fiat Stilo αρκέστηκε στην τρίτη θέση, με 243 βαθμούς. 

Peugeot 307

To 2003 το τρόπαιο πήγε ξανά σε γαλλικά χέρια. Νικητής αυτή την φορά ήταν το Renault Megane, με 322 βαθμούς. Η σχεδίαση του μικρομεσαίου μοντέλου της Renault χαρακτηρίστηκε ως "τολμηρή", εξαιτίας του ιδιόμορφου πίσω μέρους στις hatchback εκδόσεις. Σε πολλούς από τους κριτές φάνηκε να αρέσει αυτό το στοιχείο, ενώ εκτιμήθηκε επίσης η ποιότητα των υλικών στο εσωτερικό, το κράτημα στον δρόμο, τα φρένα και ο ζωηρός κινητήρα πετρελαίου 1.9 dCi. Στην Ελλάδα βέβαια το μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκέντρωναν οι εκδόσεις βενζίνης 1.4 (98 hp) και 1.6 (110 hp). Παρά τη νίκη του Megane, ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι το Mazda 6 ήταν η πρώτη ή η δεύτερη επιλογή για τους 30 από τους 58 κριτές εκείνη την χρονιά. Το ιαπωνικό μοντέλο συγκέντρωσε 302 βαθμούς και ήρθε στην δεύτερη θέση. 

Car of the Year 2004: The Italians are back! And the winner is... Fiat Panda. Ήταν η 8η φορά που η ιταλική εταιρεία κέρδιζε τον πολυπόθητο τίτλο. Ήταν επίσης δεδομένο πως η Fiat ήταν κορυφαία στην σχεδίαση μικρών αυτοκινήτων πόλης. Περιορισμένες εξωτερικές διαστάσεις με εξαιρετική εκμετάλλευση των εσωτερικών χώρων. Ένας τύπος αμαξώματος με 5 πόρτες και καλή καλή εργονομία, σε ένα "έξυπνο" σύνολο. Από άποψη κινητήρων, η επιτροπή έκανε ειδική αναφορά στον εντυπωσιακά οικονομικό 1.3 Multijet diesel. Αποτέλεσμα: 281 βαθμοί. Πίσω από το Panda ακολούθησαν τα Volkswagen Golf και Mazda 3, με ισοψηφία στους 241 βαθμούς. 

Το 2005 ο τίτλος για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" πήγε στο υβριδικό Toyota Prius. Σύμφωνα με την επιτροπή, η δεύτερη γενιά του μοντέλου είχε καταφέρει να αφήσει πίσω τις αδυναμίες της πρώτης. Η εξωτερική σχεδίαση ήταν πιο ελκυστική, οι επιδόσεις του αρκετά βελτιωμένες, ενώ με προσεκτική οδήγηση εξασφάλιζε θεαματική οικονομία. Υπήρχε βέβαια και η δυνατότητα χρήσης του ως αμιγώς ηλεκτρικό αυτοκίνητο, όμως με περιορισμένες δυνατότητες αυτονομίας. Το Prius συγκέντρωσε 406 βαθμούς, ενώ στην δεύτερη θέση βρέθηκε η Citroen C4, με 267 βαθμούς.

Fiat Panda. Car of the Year 2004

To Renault Clio αποτελούσε ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα στην Ευρώπη, από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Η πρώτη γενιά είχε θέσει νέα στάνταρντ στην κατηγορία του και αναδείχθηκε ως το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" το 1991. Το 2005 παρουσιάστηκε η τρίτη γενιά του μοντέλου, που διατηρούσε σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι του -σκληρού πλέον- ανταγωνισμού. Η ποιότητα, η άνεση, η ασφάλεια και η ευρυχωρία ήταν μερικά από αυτά. Το 2006 το Clio κέρδισε τον τίτλο, με 256 βαθμούς. Η Alfa Romeo 159 απέσπασε 212 βαθμούς και ήρθε στην δεύτερη θέση, ενώ τρίτη βρέθηκε η BMW σειράς 3 που συγκέντρωσε 203 βαθμούς. 

Στο νήμα κρίθηκε ο νικητής το 2007. "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" ήταν το Ford S-Max, με 235 βαθμούς. Το μεγάλο πολυμορφικό έλαβε πόντους από 57 κριτές, στο σύνολο των 58 που έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία. Το Opel/Vauxhall Corsa ήρθε δεύτερο με 233 βαθμούς. Την τρίτη θέση κατέλαβε άλλο ένα πολυμορφικό μοντέλο, η Citroen C4 Picasso με 222 βαθμούς. Τα κριτήρια για το S-Max ήταν η σχεδίαση με την έντονη προσωπικότητα, τα δυναμικά και οδηγικά του χαρακτηριστικά, σε συνδυασμό με την ευρυχωρία.  

H αναβίωση του Fiat 500 γοήτευσε αρκετά του κριτές του θεσμού, ώστε να του δώσουν τον τίτλο το 2008. Η σύγχρονη εκδοχή του μοντέλου με την ρετρό αισθητική αποδείχθηκε μια πολύ επιτυχημένη συνταγή σε εμπορικό επίπεδο. Από τους συνολικά 58 κριτές του θεσμού, οι 33 έδωσαν στο μικρό Fiat την υψηλότερη βαθμολογία, ενώ ακόμα 15 το είχαν ως τη Νο 2 επιλογή τους. Στην δεύτερη θέση βρέθηκε το Mazda 2, με 325 βαθμούς και στην τρίτη θέση το Ford Mondeo, με 202 βαθμούς. 

To Opel/Vauxhall Insignia ήταν το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" για το 2009. Είχαν μεσολαβήσει 22 χρόνια από την τελευταία φορά που η γερμανική εταιρεία είχε λάβει αυτόν τον τίτλο. Η σχεδίαση και τα χαρακτηριστικά του Insignia έδωσαν τη νίκη, όμως ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός και το τρόπαιο κατακτήθηκε με έναν πόντο διαφορά! Το Opel συγκέντρωσε 321 βαθμούς, ενώ το Ford Fiesta τερμάτησε δεύτερο, στους 320 βαθμούς. To 2009 το Opel Insignia στην Ελλάδα ήταν πρώτο σε πωλήσεις στην κατηγορία του, με 5.080 μονάδες. 

Αριστερά: Renault Megane (2003). Δεξιά: Toyota Prius (2005).

Επάνω: Renault Clio (2006) & Ford S-Max (2007)

Κάτω: Fiat 500 (2008) & Opel Insignia (2009)

Ο θεσμός για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" στην Ευρώπη, αποτελεί εδώ και πολλές δεκαετίες μια διοργάνωση με μεγάλο κύρος. Όλοι οι κατασκευαστές υπολογίζουν στη κατάκτηση του τίτλου ο οποίος, στα πλαίσια του marketing, αποτελεί ένα δυνατό χαρτί για την προώθηση του μοντέλου που τον κατέχει αλλά και για την εικόνα του brand εν γένει. Δημοσιαγράφοι από 23 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, δοκιμάζουν παράλληλα όλα τα νέα μοντέλα, ώστε να καταλήξουν στην απόφασή τους. Είναι η τελική επιλογή της επιτροπής πάντα η σωστή; Ενδεχομένως να υπάρχουν κάποιες ενστάσεις για το νικητή σε ορισμένες περιπτώσεις ή να έχουν "αδικηθεί" στην βαθμολογία κάποια αξιόλογα μοντέλα. Ο ανταγωνισμός είναι σε κάθε περίπτωση σκληρός και τελικά μεγαλύτερη σημασία έχει η κρίση του αγοραστικού κοινού. Ίσως στις μέρες μας τα κριτήρια να είναι αυστηρότερα σε σχέση με 20 ή 30 χρόνια πριν, όμως κατά κανόνα το "σωστό" προϊόν έβρισκε και βρίσκει ανταπόκριση. Φυσικά και οι δημοσιογράφοι και το κοινό μπορεί κατά καιρούς να κάνουν λάθος εκτιμήσεις. Αυτοκίνητα που δεν κέρδισαν το τίτλο διέγραψαν μια εξαιρετική πορεία στις ευρωπαϊκές αγορές (π.χ Volkswagen Golf I & II, Peugeot 205, Ford Fiesta). Αντίθετα, υπήρξαν νικητές που δεν "έσπασαν" τα ταμεία για διάφορους λόγους (π.χ Fiat Bravo/Brava). Υπήρξαν και φορές που η επιλογή της επιτροπής ήταν λίγο... σνομπ, αγνοώντας επιδεικτικά τον μέσο αγοραστή (π.χ Porsche 928, Jaguar i-Pace), χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι με καθαρά σχεδιαστικά, μηχανολογικά ή τεχνολογικά κριτήρια ήταν λάθος. 

Πλέον τα κριτήρια στρέφονται όλο και περισσότερο στην παράμετρο του "οικολογικού" προφίλ ενός αυτοκινήτου, είτε πρόκειται για αποκλειστικά υβριδικό/ηλεκτρικό μοντέλο, είτε για μοντέλο που διαθέτει ανάλογη έκδοση στην γκάμα του. 

Ας δούμε ποιά ήταν τα μοντέλα που κέρδισαν τον τίτλο για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" τα δέκα τελευταία χρόνια. 

Από το 2010 έως το 2020 τρείς τίτλους κέρδισε η Volkswagen (Polo, Golf, Passat) και τρείς τίτλους η Peugeot (308, 3008, 208). Να σημειωθεί ότι το 2019 η Jaguar i-Pace ισοβάθμισε με το Alpine A110, όμως το αποτέλεσμα έκρινε η κατανομή των ψήφων. 

Για το 2021, η προσωρινή λίστα περιλαμβάνει 38 μοντέλα. Η τελική λίστα θα ανακοινωθεί στις 21 Δεκεμβρίου 2020. Η διαδικασία της ψηφοφορίας θα γίνει σε δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο θα διαμορφωθεί μια μικρότερη λίστα με τις επτά οριστικές υποψηφιότητες, η οποία θα ανακοινωθεί στις 8 Ιανουαρίου 2021. Στο δεύτερο στάδιο θα καθοριστεί ο τελικός νικητής, ο οποίος θα αποκαλυφθεί την 1η Μαρτίου 2021.

 

 

To 2020 "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" αναδείχθηκε το Peugeot 208, στην 2η γενιά του. Οι κινητήρες βενζίνης και πετρελαίου με τους οποίους εφοδιάζεται δέχθηκαν καλές κριτικές, όμως αναμφίβολα η ύπαρξη της ηλεκτροκίνητης έκδοσης e-208 προσμετρήθηκε στα ιδιαίτερα θετικά στοιχεία του μοντέλου. 

Β.A

  Hellenic Motor History © 2020

Με πληροφορίες από το caroftheyear.org

 

Ο θεσμός για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" στην Ευρώπη. Ιστορική αναδρομή (Μέρος δεύτερο: δεκαετία '80 & '90).

 

Συνέχεια της ιστορικής αναδρομής στον θεσμό του "Αυτοκινήτου της Χρονιάς", με τα αυτοκίνητα που κέρδισαν το πολυπόθητο έπαθλο κατά την δεκαετία του '80 και του '90.
Το 1980 οι Ιταλοί επανέρχονται, αυτή τη φορά με τη Lancia Delta να εκλέγεται ως το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς", με 369 βαθμούς. Το κομψό 5θυρο μικρομεσαίο διέθετε εξαιρετικό κράτημα στο δρόμο. Αποτέλεσε τη βάση για μια θρυλική αγωνιστική πορεία, με τις HF Integrale να γράφουν ιστορία στα ράλλυ αλλά και με τις αντίστοιχες πολιτικές εκδόσεις. Σχεδιάστηκε από τον Ιταλό σχεδιαστή Giorgetto Giugiaro. Αρχικά η Delta φόραγε κινητήρες στα 1.300 & 1.500 κ.εκ. (75 & 85 ίππων αντίστοιχα), χωρίς ιδιαίτερη έμφαση στις επιδόσεις. 

Το 1981 "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" ήταν ένα μικρομεσαίο hatchback, τo Ford Escort 3ης γενιάς, που έγινε best seller και στην Ελλάδα. Το νέο μοντέλο διέθετε πλέον την κίνηση στους εμπρόσθιους τροχούς και ήταν διαθέσιμο σε 3θυρες & 5θυρες εκδόσεις αλλά και σαν station wagon. Ο βασικός κινητήρας ήταν στα 1.100 κ.εκ. (8 φορ. ίπποι)

Το Escort εξελέγη πρώτο με 326 βαθμούς, ενώ στη δεύτερη θέση ήρθε το μικρό Fiat Panda με 308 βαθμούς. Το Austin Metro τερμάτισε τρίτο, με 255 βαθμούς.

Στην ίδια κατηγορία ανήκε και το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" του 1982. Ήταν το Renault 9, ένα μικρομεσαίο οικογενειακό με κλασικό τετράθυρο αμάξωμα. Είχε παρουσιαστεί το 1981 ως αντικαταστάτης του Renault 14, ενός 5θυρου hatchback που όμως δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία. Αντίθετα το "9" αποτέλεσε ένα πολύ επιτυχημένο αυτοκίνητο. Το 1982 ήταν το πρώτο σε πωλήσεις εισαγόμενο αυτοκίνητο στη Δ. Γερμανία. Μεγάλη εμπορική επιτυχία είχε και στην Ελλάδα. Συγκέντρωσε συνολικά 335 βαθμούς, αφήνοντας πίσω τα Opel Ascona (304 β.) και Volkswagen Polo (252 β.).

1983. Η χρονιά του Audi 100. Η τρίτη γενιά του μοντέλου διέθετε μπροστινή κίνηση και σύγχρονο σχεδιασμό, με ιδιαίτερα χαμηλό αεροδυναμικό συντελεστή 0.30. Διέθετε ως βάση έναν κινητήρα 1.800 κ.εκ. αλλά σημαντικό ρόλο στην εκλογή του έπαιξαν οι μεγαλύτεροι σε κυβισμό 5κύλινδροι κινητήρες. Το Audi 100 κέρδισε τον τίτλο με 410 βαθμούς, ενώ ήρθε στην δεύτερη θέση ήρθε το Ford Sierra με 386 βαθμούς. 

Οι νικητές του τίτλου από το 1981 έως το 1984. Επάνω, Ford Escort MkIII (1981) και Renault 9 (1982). Κάτω, Audi 100 (1983) και Fiat Uno (1984).

Η Fiat είχε κερδίσει για τελευταία φορά τον τίτλο "Car of the Year" το 1972 με το "127". Το 1984 η ιταλική εταιρεία επανήλθε δυναμικά. Αυτή τη φορά "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" ήταν το Uno, o αντικαταστάτης του "127". Η Fiat έκανε απλώς αυτό που ήξερε να κάνει πολύ καλά. Παρουσίασε ένα μικρό αυτοκίνητο πόλης με σύγχρονη σχεδίαση, καλούς χώρους, ασφαλή οδική συμπεριφορά, πρακτικό και ιδιαίτερα προσιτό. Το Uno ήρθε πρώτο με 346 βαθμούς, ενώ δεύτερο ήρθε το άμεσα ανταγωνιστικό Peugeot 205, με 325 βαθμούς και τρίτο το VW Golf στη 2η γενιά του, με 156 βαθμούς. Ο βασικός κινητήρας του Uno ήταν ο γνωστός από τον προκάτοχό του, στα 903 cc, γεγονός που το καθιστούσε ένα μοντέλο με μεγάλο ενδιαφέρον για την ελληνική αγορά. 

Το 1985 ήταν η σειρά της Opel, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού. Με 326 βαθμούς "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" αναδείχθηκε το Opel Kadett, που είχε παρουσιαστεί το καλοκαίρι του 1984 και αποτελούσε τη 5η γενιά του μοντέλου. Το Kadett είχε υιοθετήσει τη μπροστινή κίνηση ήδη από τη 4η γενιά του, το 1979, αλλά το νέο μοντέλο ήταν σημαντικά αναβαθμισμένο σε όλους τους τομείς. Εντύπωση εκείνη την εποχή προκαλούσε ο αεροδυναμικός σχεδιασμός του με τις έντονες καμπύλες. Στην Ελλάδα αρχικά κυκλοφόρησε με το μοτέρ των 1.200 cc.  Εκτός από τις 3θυρες & 5θυρες hatchback εκδόσεις, ήταν διαθέσιμο και σαν station wagon, ενώ λίγο αργότερα παρουσιάστηκε και η έκδοση με το κλασικό τετράθυρο αμάξωμα. Kαι αυτή η γενιά Kadett σημείωσε σημαντικές πωλήσεις στην χώρα μας. 

 

To 1986 η Ford σήκωσε ξανά το τρόπαιο, με το μεγάλο οικογενειακό Ford Scorpio. Ο αντικαταστάτης του Granada είχε 5θυρο αμάξωμα και ήταν ένα πολύ ευρύχωρο αυτοκίνητο. Η βασική έκδοση είχε κινητήρα 1.800 κ.εκ. ενώ η κορυφαία διέθετε έναν V6 2.900 κ.εκ. Το Scorpio είχε καλό εξοπλισμό με στάνταρ διαθέσιμο το ABS, ένα στοιχείο που ήταν εξαιρετικά σπάνιο εκείνη την εποχή σε αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής. 

Η νίκη ήρθε για το Scorpio με 337 βαθμούς ενώ δεύτερο ήρθε το μικρό Lancia Y10, με 291 βαθμούς και τρίτο το Mercedes 200-300Ε, με 273 βαθμούς.

Δεύτερος τίτλος για την Opel μέσα σε μόλις δύο χρόνια, με το Opel Omega να είναι το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" για το 1987. Είχε παρουσιαστεί το Σεπτέμβριο του 1986 ως αντικαταστάτης του ξεπερασμένου Rekord. Η κίνηση του νέου μοντέλου εξακολουθούσε να μεταδίδεται στους πίσω τροχούς, αλλά ήταν ένα σύγχρονο στη σχεδίαση αυτοκίνητο με μεγάλους χώρους, άνετο και με κορυφαία αεροδυναμική (0.28). Ο βασικός κινητήρας ήταν στα 1.800 κ.εκ αλλά υπήρχε μια μεγάλη γκάμα από μεγαλύτερους κινητήρες 4 ή 6 κυλίνδρων. Αντίθετα με το Ford Scorpio, το Opel Omega ήταν διαθέσιμο στην Ελλάδα, αλλά λόγω κόστους χωρίς ενδιαφέρον για την πλειοψηφία του αγοραστικού κοινού. 

Το 1988 "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" εξελέγη το Peugeot 405. Το μεσαίο οικογενειακό έτυχε θερμής υποδοχής από τον ευρωπαϊκό τύπο και κυριολεκτικά σάρωσε, κερδίζοντας τον τίτλο με 464 βαθμούς (την υψηλότερη βαθμολογία έως σήμερα). Η διαφορά από το δεύτερο Citroen AX ήταν μεγάλη, εφόσον το μικρό γαλλικό συγκέντρωσε μόλις 252 βαθμούς. Αποτέλεσε τη κορυφαία επιλογή για 54 δημοσιογράφους από τους συνολικά 57 της επιτροπής! 

Η Fiat έβαλε ακόμα ένα βραβείο στη συλλογή της, με το Tipo να είναι το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" για το 1989. Η σύγχρονη γραμμή του σε συνδυασμό με τους καλούς χώρους για επιβάτες και την ασφαλή οδική συμπεριφορά του το έκαναν να μοιάζει σαν τη προφανή επιλογή για τον τίτλο από τους δημοσιογράφους-κριτές. Το Tipo συγκέντρωσε συνολικά 356 βαθμούς ενώ στη δεύτερη θέση ήρθε το Opel Vectra με 261 βαθμούς. 

Ford Scorpio & Opel Omega

Peugeot 405

To Fiat Tipo με το αυτοκόλλητο του τίτλου "Car of the Year" 1988.

Το 1990 τον τίτλο κέρδισε ξανά ένα αυτοκίνητο της μεγάλης κατηγορίας. Ήταν η Citroen XM, που συγκέντρωσε 390 βαθμούς. 
Η ΧΜ ήταν ο άξιος αντικαταστάτης της CX, η οποία επίσης είχε κερδίσει τον τίτλο 15 χρόνια πριν. H σχεδίαση ήταν του Ιταλού σχεδιαστή Bertone. Η XM διέθετε όλα εκείνα τα στοιχεία που παραδοσιακά χαρακτήριζαν μια μεγάλη Citroen. Οι υδροπνευματικές αναρτήσεις πρόσφεραν άνεση και εξαιρετική οδική συμπεριφορά, ενώ υπήρχε μια σειρά από κινητήρες, με τον βασικό στα 2.000 κ.εκ. και κορυφαίο τον κινητήρα των 3.000 κ.εκ. και 24 βαλβίδων

Το Renault Clio κέρδισε τον τίτλο "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" για το 1991. Η γαλλική εταιρεία παρουσίασε τον αντικαταστάτη του κλασικού "5" τον Ιούνιο του 1990 και έθετε νέα δεδομένα στη κατηγορία των αυτοκινήτων πόλης. Με εμφάνιση που κέρδιζε τις εντυπώσεις, καλή ποιότητα κατασκευής, ασφαλή συμπεριφορά, άνεση και ικανοποιητικούς χώρους, το Clio ήρθε πρώτο με 312 βαθμούς. Στη δεύτερη θέση ήρθε το μεσαίο Nissan Primera με 258 βαθμούς και στη τρίτη θέση το coupe Opel Calibra με 183 βαθμούς.

To 1992 η Volkswagen κέρδισε για πρώτη φορά τον τίτλο με την 3η γενιά του Golf. Το όνομα αυτό είχε ήδη καθιερωθεί ως ένα από τα πιο επιτυχημένα εμπορικά αυτοκίνητα στην Ευρώπη.

Η 3η γενιά ήταν σημαντικά αναβαθμισμένη σχεδιαστικά και ποιοτικά σε σχέση με τη προηγούμενη, προσφέροντας ένα πιο ολοκληρωμένο αυτοκίνητο. Το Golf υπερίσχυσε στην επιλογή των κριτών με 276 βαθμούς, ενώ στη δεύτερη και την τρίτη θέση ήρθαν δύο άμεσα ανταγωνιστικά του μοντέλα, το Opel Astra (231 βαθμοί) και η Citroen ZX (213 βαθμοί).

Το 1993, για πρώτη φορά εκλέχθηκε ως "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" στην Ευρώπη ένα Ιαπωνικό μοντέλο. Ήταν το Nissan Micra, το οποίο για την ευρωπαϊκή αγορά κατασκευαζόταν στη Μ. Βρετανία. Εκτός από τη συμπαθητική του εμφάνιση, το Micra κέρδισε τους κριτές για τη ποιότητα κατασκευής του, αλλά και για τους αποτελεσματικούς και οικονομικούς κινητήρες του. Ήρθε πρώτο με 338 βαθμούς ενώ στη δεύτερη θέση ακολούθησε το Fiat Cinquecento με 304 βαθμούς.

Citroen XM. Car of the Year 1990.

Επάνω: Renault Clio (1991) & Volkswagen Golf II (1992). 

Κάτω: Nissan Micra (1993) & Ford Mondeo (1994).

Το Ford Mondeo παρουσιάστηκε το 1993 και αντικατέστησε το Sierra. Το εταιρεία εξέλιξε το νέο μοντέλο με σκοπό να το προωθήσει διεθνώς, ως το "παγκόσμιο αυτοκίνητο". Κέρδισε την επιτροπή των κριτών χάρη στα αναβαθμισμένα του χαρακτηριστικά, σε σχέση με τον προκάτοχό του, την οδική του συμπεριφορά και τους κινητήρες της σειράς Zetec. Εξελέγη ως το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" 1994, με 290 βαθμούς. Δεύτερη ήρθε η Citroen Xantia, που ανήκε στην ίδια κατηγορία, με 264 βαθμούς.

Tίποτα δε στάθηκε ικανό να εμποδίσει το Fiat Punto από το να ανακηρυχθεί ως το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" για το 1995.  Η εμπνευσμένη σχεδίαση, η πολύ καλή εκμετάλλευση των χώρων και η οικονομία στης οδήγηση ήταν τα δυνατά χαρτιά του ιταλικού μοντέλου. Μεγάλη εμπορική επιτυχία σε όλη την Ευρώπη και πρώτο σε πωλήσεις στην Ελλάδα το 1995 & 1996. 

Το Punto ήρθε πρώτο στη ψηφοφορία με 370 βαθμούς, ενώ δεύτερο ήρθε το VW Polo που συγκέντρωσε 292 βαθμούς.

Η Fiat, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, έκανε το σερί και το 1996 κέρδισε ακόμα έναν τίτλο. "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" αναδείχθηκε το Fiat Bravo/Brava (3θυρο & 5θυρο αντίστοιχα), με 378 βαθμούς. Ήταν η 7η φορά που ένα μοντέλο της ιταλικής φίρμας συγκέντρωσε την προτίμηση των κριτών. Στην δεύτερη θέση για το 1996 βρέθηκε το Peugeot 406 (363 β.) και στην τρίτη θέση το Audi A4 (246 β.).

To φθινόπωρο του 1995 η Renault παρουσίασε το μικρομεσαίο Megane που αντικατέστησε το επιτυχημένο "19". Περίπου ένα χρόνο αργότερα έκανε την εμφάνισή της μια νέα έκδοση του μοντέλου. Το Megane Scenic. Ήταν το μοντέλο που δημιούργησε την κατηγορία των μεσαίων πολυμορφικών αυτοκινήτων. Mε εξαιρετική εκμετάλλευση χώρων από τα 4.13 μέτρα, το Scenic διέθετε άφθονες επιλογές διαμόρφωσης του εσωτερικού προς όφελος των επιβατών ή των αποσκευών, ανάλογα με τις ανάγκες, αλλά χωρίς ποτέ να χρειάζεται να γίνονται δυσάρεστες παραχωρήσεις. Η άνεση βρισκόταν επίσης σε υψηλά επίπεδα. Το Scenic παρότι ανήκε στην οικογένεια των Megane, λόγω της ιδιαίτερης  σχεδίασης και της διαφορετικής φιλοσοφίας του, θεωρήθηκε ως ένα εντελώς νέο μοντέλο και έτσι επελέγη ως το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" για το 1997. Η αποδοχή του από το αγοραστικό κοινό σε όλη την Ευρώπη ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από τις αρχικές εκτιμήσεις της Renault. Η επιτροπή το εξέλεξε δίνοντας του 405 βαθμούς. Δεύτερο ήρθε το Ford Ka με 293 βαθμούς και στην τρίτη θέση το Volkswagen Passat, με 248 βαθμούς.

Fiat Punto

Renault Megane Scenic

Έρωτας με τη πρώτη ματιά. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την περίπτωση της Alfa Romeo 156. Οι γοητευτικές και ταυτόχρονα δυναμικές γραμμές του σχεδιαστή Walter da Silva, σε συνδυασμό με την αναβαθμισμένη ποιότητα, δεν άφησαν ασυγκίνητη την επιτροπή του θεσμού και έτσι το μεσαίο ιταλικό μοντέλο εξελέγη πανηγυρικά ως το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" 1998. Επιπλέον, τα οδηγικά της  χαρακτηριστικά έπεισαν 40 από τους συνολικά 56 κριτές να δώσουν τη ψήφο τους στην 156. Συγκέντρωσε συνολικά 454 βαθμούς έναντι 266 του VW Golf 4ης γενιάς που ήρθε δεύτερο. Εκτός από τον τίτλο, η Alfa 156 έφερε και πολλούς νέους πελάτες στις εκθέσεις της εταιρείας, σε όλη την Ευρώπη. 

Στα τέλη του 1998 η Ford παρουσίασε τον αντικαταστάτη του επιτυχημένου αλλά γερασμένου Escort. To νέο αυτοκίνητο έκανε σαφείς τις προθέσεις της εταιρείας. Πλήρης αποκοπή από το παρελθόν. Ακόμα και το θρυλικό όνομα "Escort" έδωσε τη θέση του σε ένα νέο: "Focus". H σχεδίαση του ήταν ένα βήμα μπροστά από τον ανταγωνισμό. Η οδηγική του συμπεριφορά ήταν σημείο αναφοράς για τα δεδομένα της κατηγορίας. Η ποιότητα κατασκευής επίσης ήταν αναβαθμισμένη. Αποτέλεσμα, 42 δημοσιογράφοι-κριτές να του δώσουν την υψηλότερη βαθμολογία και να αναδειχθεί "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" για το 1999, με συνολικά 444 βαθμούς. Ακολούθησε στη δεύτερη θέση το Opel Astra, με 272 βαθμούς ενώ στη τρίτη θέση βρέθηκε το Peugeot 206, με 249 βαθμούς. 

Β.A

  Hellenic Motor History © 2020

Με πληροφορίες από το caroftheyear.org

Ο θεσμός για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" στην Ευρώπη. Ιστορική αναδρομή (Μέρος πρώτο: δεκαετία '60 & '70).

 

Ο θεσμός για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" ("Car of the Year") ξεκίνησε στην Ευρώπη το 1964. Τη διοργάνωση έχουν αναλάβει περιοδικά αυτοκινήτου από διάφορες χώρες με δημοσιογράφους του χώρου να ψηφίζουν για το καλύτερο, κατά την άποψή τους, αυτοκίνητο.
Την Ελλάδα εκπροσώπησε για πρώτη φορά το περιοδικό "4Τροχοί", αρχικά με τον Κώστα Καββαθά και πιο πρόσφατα με τον Στρατή Χατζηπαναγιώτου. Στην ψηφοφορία για το 2021 την Ελλάδα θα εκπροσωπήσει η συνεργάτης του περιοδικού, Ελένη Ξενάκη.
Για να είναι υποψήφιο για τον τίτλο, ένα αυτοκίνητο θα πρέπει να έχει παρουσιαστεί μέσα στους 12 μήνες που έχουν προηγηθεί, να πρόκειται για πραγματικά νέο μοντέλο και όχι απλά για κάποια ανανεωμένη έκδοση, να διατίθεται σε τουλάχιστον 5 ευρωπαϊκές χώρες τη περίοδο της ψηφοφορίας και να έχει προοπτικές για πωλήσεις τουλάχιστον 5.000 μονάδων ετησίως.
Η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία, διαθέτουν το μεγαλύτερο αριθμό δημοσιογράφων σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες, από έξι η κάθε μία. Αυτό συμβαίνει με δεδομένο ότι αυτές οι χώρες αποτελούν τις πέντε μεγαλύτερες αγορές αυτοκινήτου στην Ευρώπη. 
Τα κριτήρια που ισχύουν, έχουν να κάνουν με το σχεδιασμό, την άνεση, την οδική συμπεριφορά, τη λειτουργικότητα, την ασφάλεια, τις επιδόσεις, την οικονομία και, πλέον, τη φιλικότητα προς το περιβάλλον.
 
Ποια ήταν όμως τα αυτοκίνητα που επικράτησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, από την αρχή του θεσμού το 1964;

Rover 2000 

Το πρώτο "Αυτοκίνητο της Χρονιάς", το 1964, ήταν το Rover 2000 (P6). To μεγάλο βρετανικό saloon (με μήκος λίγο πάνω από τα 4.5 μέτρα) είχε βασικό κινητήρα 2.000 κ.εκ., με ανεξάρτητη ανάρτηση και δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς. Το τρόπαιο κατακτήθηκε με 76 βαθμούς. Την επόμενη χρονιά, 1965, τον τίτλο κέρδισε ξανά ένα βρετανικό αυτοκίνητο, το Austin 1800. Στο οικογενειακό μοντέλο των 4.2 μέτρων, είχαν μεταφερθεί οι τεχνικές λύσεις των μικρότερων Mini και 1100/1300, δηλαδή η μπροστινή κίνηση και ο εγκάρσια τοποθετημένος κινητήρας, ενώ προσέφερε καλούς χώρους. Ο Alec Issigonis ήταν και σε αυτή τη περίπτωση ο υπεύθυνος σχεδιασμού. 

To 1966 ήταν η σειρά των Γάλλων. Τον τίτλο κέρδισε η Renault με το μεσαίο "16", ένα οικογενειακό μοντέλο με 5θυρο αμάξωμα, κάτι ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή. Στη δεύτερη θέση, με μικρή διαφορά από το Renault, τερμάτισε η Rolls Royce Silver Shadow (!) ένα αυτοκίνητο για πολύ λίγους.

Η Fiat ακολουθεί το 1967 κερδίζοντας το πρώτο της τίτλο το με το "124" που αποδείχθηκε μεγάλη εμπορική επιτυχία και στη χώρα μας. Με αμάξωμα 4.04 μέτρων, πρόσφερε καλούς χώρους για επιβάτες και αποσκευές, ενώ διέθετε τέσσερα δισκόφρενα. Ο βασικός κινητήρας του προσιτού ιταλικού οικογενειακού ήταν στα 1.200 κ.εκ. με απόδοση 60 ίππων. To 1968 ήταν η χρονιά των Γερμανών, για πρώτη φορά από τη καθιέρωση του θεσμού. Νικητής το NSU Ro80. Το αυτοκίνητο με το μεγάλο αμάξωμα των 4.78 μέτρων διέθετε μια σειρά από στοιχεία που εντυπωσίασαν. Πρώτα απ'όλα η αεροδυναμική του σχεδίαση. Επίσης ο κινητήρας Wankel που το κινούσε, απόδοσης 115 ίππων από συνολικά 995 κ.εκ. Άλλα τεχνικά χαρακτηριστικά που δεν άφησαν ασυγκίνητους τους κριτές, ήταν η μπροστινή κίνηση (κάτι όχι δεδομένο εκείνη την εποχή), η ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς καθώς και το ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων 3 σχέσεων. Δυστυχώς, λόγω προβλημάτων αξιοπιστίας του κινητήρα, το Ro80 δεν έγινε εμπορική επιτυχία αν και έμεινε στη παραγωγή για περίπου μια δεκαετία, μέχρι το 1977, οπότε και η NSU σταμάτησε τη παραγωγή αυτοκινήτων. 

Oι Γάλλοι επανήλθαν ως νικητές το 1969, αυτή τη φορά με τη Peugeot να κερδίζει τον τίτλο χάρη στο μεσαίο οικογενειακό "504". Με κομψό αμάξωμα 4.49 μέτρων σχεδιασμένο από τον Ιταλό σχεδιαστή Pininfarina, διέθετε ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς, καλή οδική συμπεριφορά ενώ ήταν διαθέσιμο και με τέσσερα δισκόφρενα. Η μετάδοση της κίνησης γινόταν στους πίσω τροχούς. Ο βασικός κινητήρας ήταν 1.800 κ.εκ (προαιρετικά διαθέσιμος με ψεκασμό). 

 

Οι νικητές του θεσμού από το 1965 έως το 1968. 

Austin 1800 & Renault 16 (επάνω), Fiat 124 & NSU Ro80 (κάτω).

Peugeot 504. Car of the Year 1969.

Mε την καινούργια δεκαετία, η Fiat κέρδισε για δεύτερη φορά τον τίτλο, με το μικρομεσαίο "128". Μεγάλη επιτυχία αν σκεφτούμε ότι το 1970 ο θεσμός βρισκόταν μόλις στο έβδομο έτος από την έναρξή του, ενώ είχαν μεσολαβήσει μόλις τρία χρόνια από την πρώτη νίκη του ιταλικού εργοστασίου. Το Fiat 128 απέσπασε 235 βαθμούς και ήταν ένα πραγματικά σύγχρονο αυτοκίνητο εκείνη την εποχή. Με τη κίνηση μπροστά, επαρκείς χώρους και καλή οδική συμπεριφορά, αποτελούσε ένα εξαιρετικό προσιτό μοντέλο. Ο βασικός κινητήρας ήταν καινούργιος, στα 1.100 κ.εκ. με απόδοση 55 ίππων. Μετά τη Renault τo 1966 και τη Peugeot το 1969, ήταν η σειρά της Citroen, από τις γαλλικές εταιρείες, να κερδίσει τον τίτλο με τη μικρομεσαία "GS", το 1971. 

Το μοντέλο με την αεροδυναμική σχεδίαση, ανήκε στην πιο εμπορική κατηγορία από την οποία η Citroen απουσίαζε μέχρι εκείνη την εποχή. Η υδροπνευματική της ανάρτηση ήταν επαναστατική για αυτοκίνητο αυτής της κλάσης και σίγουρα ένα ισχυρό επιχείρημα για να την επιλέξουν οι κριτές, με συνολικά 233 βαθμούς. Στη δεύτερη θέση εκείνη τη χρονιά ήρθε το μεσαίο οικογενειακό VW K70 (121 β.), ενώ τρίτη ήρθε η Citroen SM, ένα μεγάλο coupe υψηλών επιδόσεων και υψηλού κόστους, που απέσπασε 105 βαθμούς. 

Δε πέρασε πολύς καιρός και η Fiat επανήλθε για έναν ακόμα τίτλο, το 1972. Αυτή τη φορά τους κριτές έπεισε το μικρό "127". Αξιοπρεπείς χώροι από το σχεδόν 3.6 μέτρων αμάξωμα, μπροστινή κίνηση και καλή οδική συμπεριφορά σε μια πρόταση ακόμα πιο προσιτή από το 128. Ένα σύγχρονο μικρό μοντέλο, οικονομικό στην οδήγηση, που θα γινόταν μεγάλη εμπορική επιτυχία σε όλη την Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα. Βασικός κινητήρας στα 900 κ. εκ. με 45 "ζωηρά" άλογα. 

Fiat 128 & Citroen GS

1973: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, αυτή τη φορά με κάτι λιγότερο εντυπωσιακό σε σχέση με το NSU Ro80 το 1968, αλλά πιο προσιτό και (πολύ) περισσότερο αξιόπιστο. And the winner is: Audi 80.

Η πρώτη γενιά του μοντέλου είχε βασικό κινητήρα 1.300 κ.εκ. και ήταν διαθέσιμο σε 2θυρο ή 4θυρο αμάξωμα. Προηγήθηκε στις προτιμήσεις των κριτών με 114βαθμούς και μικρή διαφορά από το Renault 5 (109 βαθμοί). To 1974 "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" στέφθηκε η S-Class της Mercedes-Benz. Σαφώς και δεν ήταν ένα προσιτό, ούτε οικονομικό αυτοκίνητο. Ήταν όμως ένα τεχνολογικά προηγμένο μοντέλο. Επίσημα είχε παρουσιαστεί στα τέλη του 1972. Εγκαινίαζε ένα νέο σχεδιαστικό στυλ για την εταιρεία, ενώ έθετε νέα πρότυπα στην ασφάλεια και τη ποιότητα. Ο βασικός κινητήρας ήταν ένας 6κύλινδρος 2.800 κ.εκ. αλλά η επιτροπή έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην ύπαρξη των μεγαλύτερων κινητήρων, λόγω απόδοσης, όπως ο V8 4.500 κ.εκ.

Η Citroen το 1974 παρουσίασε τον αντικαταστάτη της θρυλικής DS, η οποία συμπλήρωνε σχεδόν 20 χρόνια παρουσίας στην αγορά. Το νέο μοντέλο ονομάστηκε CX. Δεν ήταν τόσο ριζοσπαστικό όσο ο προκάτοχός του, όμως επρόκειτο για ένα εξαιρετικά σχεδιασμένο αυτοκίνητο. Τα οδικά χαρακτηριστικά, η άνεση και η αεροδυναμική του ήταν μερικά από τα στοιχεία που έχρισαν τη μεγάλη Citroen ως "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" 1975, με συνολικά 229 βαθμούς. Ο βασικός κινητήρας ήταν 2.000 κ.εκ απόδοσης 102 ίππων. Tην ίδια χρονιά υποψήφιο για τον τίτλο ήταν και το Volkswagen Golf που ήρθε στη δεύτερη θέση με 164 βαθμούς, όμως σύντομα θα γινόταν τεράστια εμπορική επιτυχία παγκοσμίως.

Fiat 127 & Audi 80

Το 1976 "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" εξελέγη το Simca 1307/1308, με 192 βαθμούς. H γαλλική εταιρεία βρισκόταν εκείνη την εποχή υπό τον έλεγχο της αμερικάνικης Chrysler .Η επιτροπή εκτίμησε την ελκυστική του εμφάνιση, το πρακτικό 5θυρο αμάξωμα, την ασφαλή οδική συμπεριφορά και την οδηγική ευχαρίστηση που προσέφερε. 

H Rover ήταν η πρώτη εταιρεία που κέρδισε τον τίτλο "Car of the Year", το 1964 με το "2000" (P6). Αυτό έμεινε στη παραγωγή για περίπου 14 χρόνια, έως το 1977. Τον Μάιο του 1976 είχε παρουσιαστεί ο αντικαταστάτης του, το SD1, αρχικά με κινητήρα 3.500 κ.εκ. V8 (Rover 3500). Oι επιδόσεις του "3500", η σχεδίαση, η συμπεριφορά του στο δρόμο και οι εξαιρετικά ανταγωνιστικές τιμές για αυτοκίνητο αυτής της κατηγορίας, του χάρισαν το τίτλο "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" 1977, με 157 βαθμούς. Στην δεύτερη θέση ήρθε το Audi 100 (2ης γενιάς) με 138 βαθμούς και στην τρίτη θέση το μικρό Ford Fiesta, με 135 βαθμούς.

Το 1978 η επιτροπή επιβράβευσε τις προσπάθειες της Porsche για τον σχεδιασμό της "928". Αντίθετα με τη κλασική 911, η 928 είχε τον (υδρόψυκτο) κινητήρα εμπρός, ήταν πιο ήσυχη, καλύτερα ζυγισμένη, με την οδήγηση να είναι πιο εύκολη και προβλέψιμη. Επιπλέον το μηχανικό σύνολο από αλουμίνιο στα 4.500 κ.εκ. διέθετε πολύ καλή ροπή και ήταν ιδιαίτερα αποδοτικό. Η Porsche πήρε τον τίτλο με 261 βαθμούς ενώ στην δεύτερη θέση ήρθε η μεγάλη BMW σειράς 7, με 231 βαθμούς. Στην τρίτη θέση ακολούθησε το Ford Granada, με 203 βαθμούς

H Mercedes S (W116) ήταν το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς για το 1974 (επάνω)  . 

Η Citroen CX κέρδισε τον τίτλο το 1975 (κάτω).

H Simca-Chrysler παρουσίασε το μικρομεσαίο 5θυρο Horizon το 1978. Ήταν το τελευταίο πραγματικά νέο μοντέλο της εταιρείας πριν αυτή διακόψει τη παραγωγή της, στα μέσα της δεκαετίας του '80. Το πρακτικό του αμάξωμα, η άνεση και η ασφαλής οδηγική συμπεριφορά ήταν οι κύριοι λόγοι που εξελέγη ως το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" 1979. Ο βασικός κινητήρας ήταν 1.118 cc (8 φορ. ίπποι) και κέρδισε τον τίτλο με 251 βαθμούς. Στην δεύτερη θέση ακολούθησε το Fiat Ritmo με σχετικά μικρή διαφορά, στους 239 βαθμούς.

Rover 3500. "Car of the Year" 1977. Σταδιακά το αυτοκίνητο απέκτησε και μικρότερους κινητήρες, με τον βασικό στα 2.000 κ.εκ., όμως απέκτησε και προβλήματα στη ποιότητα κατασκευής.

Porsche 928. Car of the Year 1978.

H Simca-Chrysler κέρδισε το τίτλο για το "Αυτοκίνητο της Χρονιάς" το 1976 και το 1979. Η επιτυχία ήρθε με δύο μοντέλα που ανήκαν σε δημοφιλείς κατηγορίες της εγχώριας αγοράς και η ελληνική αντιπροσωπεία δεν άφησε ανεκμετάλλευτο το γεγονός.

Β.A

Έρευνα & αρχείο Hellenic Motor History © 2020

Με πληροφορίες από το caroftheyear.org

 

 

To όνειρο του φθηνού αυτοκινήτου και η πολιτική στην Ελλάδα των 80s.

 

Στις αρχές Ιανουαρίου 1981, ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων-Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων στην χώρα μας (ΣΕΑΑ), δημοσίευσε στον Τύπο την παραπάνω καταχώρηση. H Ελλάδα ήταν επίσημα μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (Ε.Ο.Κ) από 1/1/1981, η ένταξη στην οποία είχε αξιολογηθεί ως θετική σε μια σειρά από τομείς. Δεν φαινόταν να ισχύει κάτι ανάλογο στον χώρο του αυτοκινήτου, όμως. Ο τίτλος της καταχώρησης είναι χαρακτηριστικός. Το καλοκαίρι του 1979, η τότε κυβέρνηση είχε ανακόψει την ανοδική πορεία της αγοράς αυτοκινήτου, μετά τον διπλασιασμό της φορολογίας για τα Ι.Χ. επιβατικά. Η κίνηση αυτή είχε σκοπό να περιορίσει τις εισαγωγές, με την δικαιολογία της διόγκωσης στο έλλειμα του ισοζυγίου πληρωμών. Όμως, οι αυξήσεις στις λιανικές τιμές των αυτοκινήτων ήταν συνεχείς όλο το επόμενο διάστημα, απομακρύνοντας την Ελλάδα από τα στάνταρντ των χωρών-μελών της Ε.Ο.Κ. 

Παράλληλα με τις παρεμβάσεις του ΣΕΑΑ, όλο και πιο συχνά ήταν τα δημοσιεύματα του ημερήσιου τύπου σχετικά με την κατάσταση που επικρατούσε στην αγορά αυτοκινήτου, εξαιτίας της φορομπηχτικής πολιτικής στην οποία επέμενε το κράτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 1982 η εργοστασιακή αξία ενός Opel Ascona 1.300 cc (9 φορ. ίπποι) ήταν στις 342.365 δραχμές, ενώ οι δασμοί ανέρχονταν στις 538.635 δραχμές. Όμως η τελική τιμή πώλησης, μαζί με το κέρδος του εισαγωγέα, την εισφορά κλπ έφτανε το 1.115.000 δραχμές! Με δεδομένο ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα ήταν το χαμηλότερο μεταξύ των χωρών της Ε.Ο.Κ (με εξαίρεση την Πορτογαλία που έγινε μέλος το 1986), τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για τον Έλληνα αγοραστή, που μόνο.... "ευρωπαίος" δεν ήταν. Αν στο παραπάνω προσθέσουμε και την απώλεια της αγοραστικής του δύναμης από τις υποτιμήσεις και... διολισθήσεις της δραχμής, τότε η κατάσταση γινόταν ακόμα δυσκολότερη. Στο τοπίο ερχόταν να προστεθεί και η απουσία χρηματοδότησης μέσω τραπέζης για αγορά αυτοκινήτου, παρά μόνο για τα εγχώριας παραγωγής (κάτι που είχε προκαλέσει την αντίδραση της Ε.Ο.Κ). 

Η κριτική που ασκούσαν ορισμένοι σχετικά με την πολιτική απέναντι στο αυτοκίνητο, δεν άλλαξε τα πράγματα. Κατά την προεκλογική περίοδο του 1985, η Νέα Δημοκρατία δεσμεύτηκε για την μείωση στις τιμές των καινούργιων αυτοκινήτων, στην περίπτωση που κέρδιζε τις εκλογές που είχαν προκυρηχθεί για τις 2 Ιουνίου. Μάλιστα το "φθηνό" Ι.Χ ήταν στα κεντρικά ζητήματα του προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Φυσικά η υπόσχεση αυτή έφερε και το σχετικό "πάγωμα", εφόσον υπήρξε η τάση αναβολής στην αγορά καινούργιου αυτοκινήτου για... μετά τις εκλογές. Πάντως, η κυβέρνηση κατηγόρησε την Ν.Δ ότι αυτή η προεκλογική εξαγγελία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα "πυροτέχνημα", ενώ ταυτόχρονα εξέφρασε την άποψη ότι η αγορά αντέδρασε "ήρεμα". 

Η παρακάτω γελοιογραφία σατιρίζει πάνω σε αυτό το θέμα (εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 2 Μαΐου 1985).

Ο "λαός" μπορεί να ήθελε φθηνό Ι.Χ, όμως ψήφισε τελικά υπέρ του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1985, η υποτίμηση της δραχμής κατά 15% και στην συνέχεια η επιπλέον αύξηση των φορολογικών συντελεστών, εξασφάλισαν στους Έλληνες ακόμα... ακριβότερο αυτοκίνητο. Την ίδια περίοδο ο Πρόεδρος του ΣΕΑΑ, κ. Σέργιος Σακελλαρόπουλος, έκανε προτάσεις για αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, την ρύθμιση για την πώληση όλων των αυτοκινήτων με δόσεις και την απαγόρευση εισαγωγής μεταχειρισμένων αυτοκινήτων άνω των δύο ετών. Φυσικά οι προτάσεις αυτές έπεσαν στο κενό. 

Τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα αποτελούσαν μια εναλλακτική λύση, για την απόκτηση ενός φθηνότερου μεταφορικού μέσου. Όμως, η λύση αυτή  αφορούσε ενίοτε οχήματα μεγάλης ηλικίας και σε αμφίβολη κατάσταση. Η ζήτηση για τέτοια αυτοκίνητα παρουσίαζε σταθερά ανοδικές τάσεις από τις αρχές της δεκαετίας του '80. Το 1985 υπήρξε αύξηση 57.0%, με 30.906 μονάδες από 19.699 το προηγούμενο έτος. Το μερίδιο τους επί του συνόλου των πωλήσεων επιβατικών αυτοκινήτων, ανήλθε στο 28.2%, από το 23.1% το 1984, ενώ το 1983 τα μεταχειρισμένα έφταναν στο 18.1% των συνολικών πωλήσεων. To 1986 η αύξηση στον γενικό μέσο όρο των λιανικών τιμών έφτασε το 49%, ενώ το 1987 προστέθηκε στην τελική αξία και η επιβάρυνση του Φ.Π.Α (6%). 

Μετά από μια δεκαετία άγριας φορολόγησης στα αυτοκίνητα, την 1η Μαρτίου 1989 και εντελώς ξαφνικά, οι Έλληνες διάβαζαν στις εφημερίδες ότι το "φθηνό" Ι.Χ ήταν γεγονός! 

Το 1989 ήταν χρονιά εκλογών αλλά καμία εξαγγελία δεν είχε γίνει νωρίτερα σχετικά με το θέμα. Οι νέοι μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές είχαν άμεση ισχύ για τα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας με καταλύτη. Το κακό είναι ότι, τέτοια αυτοκίνητα δεν υπήρχαν διαθέσιμα στην ελληνική αγορά! Ήταν η εποχή που την επικαιρότητα απασχολούσαν διάφορα σκάνδαλα της κυβέρνησης και το κλίμα στην εγχώρια πολιτική σκηνή ήταν τεταμένο. Η Νέα Δημοκρατία, ως αξιωματική αντιπολίτευση, επιτέθηκε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ κρίνοντας την κίνηση αυτή ως "απελπισμένη νυχτερινή επιχείρηση αντιπερισπασμού", ειδοποιώντας αργά τη νύχτα τους οικονομικούς συντάκτες για να αναγγείλει μέτρα για το αυτοκίνητο. Ήταν αλήθεια πως τα μέτρα πάρθηκαν μέσα σε μια νύχτα, χωρίς κανέναν σχεδιασμό και καμία προετοιμασία. Μπορεί φαινομενικά η κυβέρνηση να προχώρησε στην μείωση της φορολογίας για λόγους "τακτικής" ή "εντυπωσιασμού", ειδικότερα λόγω των επερχόμενων εκλογών, όμως υπήρχε και το επιτακτικό ζήτημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην πρωτεύουσα, που απαιτούσε μια νέα προσέγγιση στο θέμα του αυτοκινήτου. Άλλωστε, οι φωνές προς αυτή την κατεύθυνση ήταν όλο και περισσότερες. Ήταν δεδομένο ότι το αυτοκίνητο αποτελούσε την κύρια πηγή μόλυνσης, με χιλιάδες παλιά και ελλειπώς συντηρημένα οχήματα σε κυκλοφορία. 

Επιπλέον, η Νέα Δημοκρατία υπενθύμισε ότι κατείχε την "πατρότητα της πολιτικής για το φθηνό αυτοκίνητο", εννοώντας προφανώς τις προεκλογικές εξαγγελίες του 1985. Βέβαια, η Νέα Δημοκρατία είχε σαφώς και την "πατρότητα της πολιτικής για το ακριβό αυτοκίνητο", εφόσον ήταν εκείνη που διπλασίασε του φόρους το 1979. Η πολιτική που ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών Δ Τσοβόλας, ήταν ουσιαστικά χωρίς αποτέλεσμα, όμως τελικά το "φθηνότερο αυτοκίνητο" θα γινόταν σύντομα πραγματικότητα για τον μέσο Έλληνα, με την επιπλέον μείωση του Ε.Φ.Κ και την εισαγωγή των καταλυτικών αυτοκινήτων το 1990 (επί Ν.Δ). Για τους μειωμένους συντελεστές του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης το 1989, έχει γίνει αναλυτική αναφορά εδώ. 

Β.A

Έρευνα & αρχείο Hellenic Motor History © 2020

Στοιχεία μεταχειρισμένων: ΣΕΑΑ

Με πληροφορίες από τις εφημερίδες "Απογευματινή", "Ελευθεροτυπία", "Έθνος".

Η τιμή του Opel Ascona είναι βάσει στοιχείων της "ΕΛΦΙΝΚΟ" Α.Ε (11/1982).

Δεκέμβριος 1992. Το τέλος της απόσυρσης και οι πρωταγωνιστές της εγχώριας αγοράς

 

Στις αρχές του 1991 είχε ξεκινήσει στην χώρα μας η διαδικασία απόσυρσης των παλαιών αυτοκίνητων και η αντικατάστασή τους με καινούργια αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, βάσει των οικονομικών κινήτρων που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση. Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την πολιτική έχουν αναφερθεί εκτενώς στο αφιέρωμα για την αγορά αυτοκινήτου το 1991. Η σταδιακή μείωση στους συντελεστές του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για τα επιβατικά αυτοκίνητα μετά το 1989, είχε θετικές επιπτώσεις στους καταναλωστές αλλά και στις επιχειρήσεις του χώρου. Επιπλέον, με την απόσυρση επήλθε σημαντική ανανέωση του στόλου των κυκλοφορούντων αυτοκινήτων, με τον μέσο όρο ηλικίας να έχει μειωθεί στα 8.94 έτη έως το τέλος του 1992. Να σημειωθεί πως στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο μέσος όρος ηλικίας των κυκλοφορούντων αυτοκινήτων στην χώρα μας είχε αγγίξει τα 11.3 έτη. Tα οικονομικά κίνητρα για την απόσυρση των παλαιών αυτοκινήτων είχαν διάρκεια δύο ετών, εφόσον τυπικά το μέτρο έληγε στα τέλη του 1992. Στην πράξη υπήρξε παράταση τριών μηνών, έως τα τέλη Μαρτίου 1993, με δεδομένο ότι οι αιτήσεις για την απόσυρση παλαιού αυτοκινήτου μπορούσαν να κατατεθούν έως το τέλος της χρονιάς και όχι έως τα μέσα Δεκεμβρίου, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί. 

Μέσα στο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό περιβάλλον που είχε δημιουργηθεί, ο Δεκέμβριος του 1992 ήταν καθοριστικός για την θέση των εταιρειών, σε μια χρονιά-ρεκόρ με τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Οι πωλήσεις καινούργιων επιβατικών αυτοκινήτων τον τελευταίο μήνα του έτους, ανήλθαν σε 19.256 μονάδες, που αποτελούσε την δεύτερη καλύτερη επίδοση στο σύνολο της χρονιάς (καλύτερος μήνας ήταν ο Απρίλιος, με 20.028 μονάδες). Το έντονο ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού δημιούργησε ασφυκτικές πιέσεις, κρίνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις την τελική κατάταξη στο νήμα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Opel. Η γερμανική εταιρεία κινήθηκε ανοδικά το τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς, πετυχαίνοντας την καλύτερη της επίδοση τον Δεκέμβριο, με 1.766 μονάδες. Το αποτέλεσμα αυτό της χάρισε την πρώτη θέση στις πωλήσεις του μήνα, όμως την βοήθησε να ανέβει και στην γενική κατάταξη, τερματίζοντας στην τέταρτη θέση από την πέμπτη που κατείχε το Νοέμβριο. 

Η Nissan είχε εξασφαλίσει πλέον την πρωτιά για το έτος, όμως μέσα στο 1992 είχε σημαντικές αυξομειώσεις, με αποτέλεσμα η πορεία στην κορυφή να μην είναι "περίπατος". Τον Δεκέμβριο ήρθε στην δεύτερη θέση των πωλήσεων, με 1.698 μονάδες. Στην τρίτη θέση ήρθε η Fiat, με 1.363 μονάδες. Η ιταλική εταιρεία κέρδισε την δεύτερη θέση στο σύνολο της χρονιάς, με μερίδιο αγοράς 8.5%. Σημαντικές αυξομειώσεις ανά μήνα είχε και η Toyota. Toν Δεκέμβριο οι πωλήσεις της ανήλθαν σε 1.256 μονάδες και ήταν αρκετά μειωμένες σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο. Όμως, αν και κέρδισε μάλλον άνετα την τρίτη θέση στην κατάταξη της χρονιάς, την τέταρτη θέση του μήνα την κατέκτησε οριακά, εφόσον η Ford πέτυχε 1.249 πωλήσεις (5η), ενώ η Hyundai ακολούθησε στην έκτη θέση με 1.236 πωλήσεις, μόλις 20 λιγότερες από την Toyota. Οι Peugeot και Citroen κέρδισαν την έβδομη και όγδοη θέση αντίστοιχα. Και σε αυτή την περίπτωση η μεταξύ τους διαφορά ήταν μικρή, με 987 και 957 πωλήσεις, αν και η Citroen έκλεινε τη χρονιά στην πέμπτη θέση ενώ η Peugeot τερμάτισε έβδομη. 

Για την Seat ήταν μια μέτρια χρονιά. Αν και οι πωλήσεις της ήταν κατά 48.5% αυξημένες σε σχέση με το 1991, ήρθε στην 13η θέση της γενικής κατάταξης με μερίδιο 3.6%. Ο Δεκέμβριος αποτέλεσε τον δεύτερο καλύτερο μήνα για την ισπανική εταιρεία, με 840 πωλήσεις, καταλαμβάνοντας την ένατη θέση. Την πρώτη δεκάδα συμπλήρωσε η Renault, με ελάχιστη διαφορά πίσω από την Seat, στις 836 μονάδες. Στο σύνολο του έτους ήρθε στην όγδοη θέση και ήταν μια από τις λίγες εταιρείες που σημείωσαν πτώση εκείνη τη χρονιά (-5.9%), κάτι το οποίο μάλλον ήταν αναπόφευκτο μετά την εξαιρετική επίδοση που πέτυχε το 1991 (4η). 

Ο Δεκέμβριος αποτέλεσε τον καλύτερο μήνα του 1992 για την Honda, με 574 μονάδες, όπως επίσης για την Rover (728 μονάδες) και την Suzuki (719 μονάδες). H BMW ήρθε στην 10η θέση για όλο το 1992 και πέτυχε μια αρκετά καλή επίδοση τον τελευταίο μήνα, με 723 μονάδες (13η). Από το σύνολο των ταξινομήσεων, οι 10.509 αφορούσαν την αγορά της πρωτεύουσας και οι 8.747 την υπόλοιπη Ελλάδα. Περίπου το 40% της αγοράς κάλυψαν τα αυτοκίνητα στους 10 φορ. ίππους (1.400cc). 

B.A

  © Hellenic Motor History (2020)

Στοιχεία πωλήσεων: ΣΕΑΑ

Επεξεργασία στοιχείων-Πίνακας: Hellenic Motor History