Πριν τον πόλεμο η φορολογία των οχημάτων στην Ελλάδα, είχε καθοριστεί με τον Αναγκαστικό Νόμο 1233/38 (ΦΕΚ 192 - 18/5/1938). Εκτός από τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης, υπήρχε πρόβλεψη για την φορολογία των φορτηγών, των λεωφορείων, των μοτοσυκλετών αλλά και των ποδηλάτων. Για τα τελευταία υπήρχε μια ετήσια επιβάρυνση 50 δραχμές. Εκείνη την εποχή η φορολογία των ιδιωτικών αυτοκινήτων μπορεί να απασχολούσε ένα μικρό ποσοστό των Ελλήνων, εφόσον λίγοι τυχεροί είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν ένα. Είναι άγνωστο πόσα επιβατικά αυτοκίνητα παρέμεναν σε κυκλοφορία μετά την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, τον Απρίλιο του 1941. Κατά την διάρκεια του πολέμου ενάντια στην φασιστική Ιταλία που είχε προηγηθεί, πολλά οχήματα είχαν επιταχθεί. Με την έναρξη της κατοχής από τις δυνάμεις του Άξονα, αναπόφευκτα υπήρξαν προβλήματα στις μετακινήσεις. Η έλλειψη καυσίμων υποχρέωνε σε περιορισμό της χρήσης μηχανοκίνητων μέσων, όμως υπήρξαν και σχετικές διαταγές που απαγόρευαν τις μετακινήσεις με επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής και δημοσίας χρήσεως, παρά μόνο εάν αυτό ήταν απολύτως απαραίτητο και κατόπιν αδείας των αρμόδιων αρχών.
Μέσα στο γενικότερο κλίμα δυσπραγίας που επικρατούσε, η κατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου προχώρησε στην αύξηση της φορολογίας στα αυτοκίνητα και τις μοτοσυκλέτες. Η κίνηση αυτή κατοχυρώθηκε με το άρθρο 6 του Νομοθετικού Διατάγματος 955/42 (ΦΕΚ 19 - 4/2/1942), "Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως ενίων διατάξεων των Νόμων περί Μονοπωλίων και φόρων καταναλώσεως". Στην ουσία ήταν η τροποποίηση άρθρων του Α.Ν. 1233/38. Η παράγραφος 1 ανέφερε συγκεκριμένα: "Το υπό του άρθρου 2 παράγ. 1 του Α.Ν. 1233/38 επιβαλλόμενον πρόσθετον ειδικόν τέλος εκ δραχμών δέκα χιλιάδων (10.000) επί παντός αυτοκινήτου επιβατικού ιδιωτικής χρήσεως, τιθεμένον το πρώτον εις κυκλοφορίαν εν Ελλάδι, αυξάνεται εις το πενταπλάσιον".
Η παράγραφος 2 όριζε πως τα τέλη κυκλοφορίας ποδηλάτων, μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων θα υπολογίζονταν στο πενταπλάσιο, από το οικονομικό έτος 1942-1943. Ο Α.Ν. 1233/38 προέβλεπε πρόστιμο ύψους 5.000 έως 20.000 δρχ, σε περίπτωση που ένα αυτοκίνητο κυκλοφορούσε ενώ ο ιδιοκτήτης του είχε υποβάλει δήλωση ακινησίας. Στην παράγραφο 3 του 955/42 το προβλεπόμενο πρόστιμο ορίστηκε στο εξής σε 100.000 δρχ.
Επιπλέον, στο άρθρο 2 υπήρχε τροποποίηση στις διατάξεις των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 4 και της παραγράφου 3 του άρθρου 6 του Α.Ν. 1498/38 "περί επιβολής ειδικής φορολογίας πετρελαιοκινήτων λεωφορείων αυτοκινήτων της περιοχής Αθηνών". Αυτό αφορούσε στην επιβολή υψηλότερων προστίμων σε μεταφορικές επιχειρήσεις και ιδιοκτήτες λεωφορείων σε περίπτωση παράβασης στην προμήθεια ή χρήση ακάθαρτου πετρελαίου.
Λίγους μήνες αργότερα η πρώτη εκείνη κατοχική κυβέρνηση του Τσολάκογλου, δημοσίευσε το Νομοθετικό Διάταγμα 1642/42 (ΦΕΚ 207 - 14/8/1942), "Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως ενίων διατάξεων περί φόρων καταναλώσεως, τελών ψυχαγωγίας και Λαχείων". Το άρθρο 29 όριζε ειδικότερα την φορολογία ποδηλάτων, αυτοκινήτων κλπ, βάσει του Α.Ν. 1233/38. Στην παράγραφο 1 ανέφερε χαρακτηριστικά πως "τα εισπραττόμενα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων, ως ταύτα ηυξήθησαν δια των διατάξεων των παρ. 1 και 2 του άρθρου 6 του Νομ. Διατάγματος υπ'αρίθ. 955/42, διπλασιάζονται από του οικονομικού έτους 1942-1943". Για τα βενζινοκίνητα φορτηγά ιδιωτικής χρήσης, το ετήσιο τέλος ορίστηκε στις 5.000 δρχ. ανά ίππο και 40.000 δρχ. κατά τόνο ωφέλιμου φορτίου (ο Α.Ν. 1233/38 όριζε ετήσιο τέλος 50 δρχ. ανά ίππο και 400 δρχ κατά τόνο ωφέλιμου φορτίου). Το ετήσιο τέλος για τα πετρελαιοκίνητα φορτηγά, όπως αυξήθηκε με το Ν.Δ. 955/42, ορίστηκε στο τριπλάσιο από το οικονομικό έτος 1942-1943 (παρ. 3).
Για τα ποδήλατα το ετήσιο τέλος ορίστηκε στις 2.000 δραχμές, ενώ για τις μοτοσυκλέτες τα τέλη κυκλοφορίας, όπως είχαν επιβληθεί με τον Α.Ν. 1233/38 και αυξήθηκαν με το Ν.Δ. 955/42, τετραπλασιάστηκαν από το οικονομικό έτος 1942-1943. Το άρθρο 30 όριζε την εξομοίωση στην φορολογία των παντός είδους μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων δημοσίας χρήσης με αυτή των ιδιωτικής χρήσης από το οικονομικό έτος 1942-1943 και για όλη την διάρκεια της διεθνούς εμπόλεμης κατάστασης. Ομοίως, για το ίδιο χρονικό διάστημα θα υπήρχε επιβολή ετήσιων τελών κυκλοφορίας και για τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούσαν συσκευή αεριογόνου (γκαζοζέν). Τα τέλη αυτά θα καθορίζονταν κατόπιν κοινής απόφασης των υπουργών Οικονομικών και Συγκοινωνίας, πάντως δεν θα ήταν κάτω από τις 35.000 δραχμές.
Το Νομοθετικό Διάταγμα 1642/42 περιείχε τροποποιήσεις σχετικές και με την μεταβίβαση της κυριότητας των αυτοκινήτων αλλά και τις δηλώσεις ακινησίας, που αφορούσαν κυρίως τις προθεσμίες υποβολής στις αρμόδιες υπηρεσίες (άρθρο 31). ΕΙδικότερα για τις δηλώσεις ακινησίας αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, προβλεπόταν η παράταση υποβολής τους "λόγω των εξαιρετικών περιστάσεων", μέχρι την λήξη ενός μήνα από την δημοσίευση του νόμου.Το προβλεπόμενο πρόστιμο μέχρι 15.000 δρχ. που ίσχυε για τους παραβάτες των διατάξεων του Α.Ν. 1233/38, μετατράπηκε σε πρόστιμο μέχρι 200.000 δρχ. (άρθρο 32).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου