Η ιδέα για την εξυπηρέτηση των αστικών συγκοινωνιών στην πρωτεύουσα με ηλεκτρικά λεωφορεία (τρόλεϋ), μας πάει πίσω στην δεκαετία του '30. Εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να καλλιεργείται η άποψη πως τα τρόλλεϋ ήταν η ιδανική λύση για την αντικατάσταση των τραμ. Πριν από τον πόλεμο, αλλά και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αρκετές εφημερίδες έγραφαν πως η Αθήνα έπρεπε να απαλλαγεί από τον θόρυβο και τους κραδασμούς των τραμ και την θέση τους να πάρουν λεωφορεία και τρόλλεϋ. Φαίνεται πως με την άποψη αυτή συμφωνούσε και μεγάλη μερίδα των κατοίκων της πρωτεύουσας.
Αν και τα πρώτα τρόλεϋ ήταν τα ιταλικά Fiat του 1939 για την περιοχή του Πειραιά, τα οποία λόγω του πολέμου και της κατοχής τέθηκαν σε κυκλοφορία μετά την απελευθέρωση, ήταν το 1953 όταν ο υπουργός Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνος Καραμανλής, αποφάσισε να ξηλώσει τις γραμμές του τραμ στην Αθήνα και να καθιερώσει τα τρόλλεϋ ως το νέο μέσο μαζικής μεταφοράς. Συζητήσεις σχετικά με αυτό το θέμα είχαν υπάρξει και νωρίτερα, όπως για παράδειγμα το 1950 επί κυβέρνησης Σοφοκλή Βενιζέλου. Το "ξήλωμα" του τραμ στα τέλη του 1953, ήταν αποτέλεσμα της κόντρας μεταξύ της κυβέρνησης Παπάγου και της εταιρείας εκμετάλλευσης της "Πάουερ". Η κίνηση αυτή κρίθηκε θετικά ακόμα και από τον αντιπολιτευόμενο Τύπο. Εκείνη την εποχή είχαν ήδη παραλειφθεί τα τρόλεϋ ιταλικής κατασκευής και ήταν γνωστό μήνες πριν ότι θα αντικαταστήσουν τα τραμ στην γραμμή Αμπελοκήπων-Πατησίων (Νο 3). Ο αντίκτυπος ήταν τέτοιος, ώστε στις 23 Ιουλίου 1953 ανέβηκε στο Θέατρο Βέμπο η επιθεώρηση με τίτλο "Τρόλεϋ-Μπας".
Στις 24 Μαΐου 1976 υπογράφηκε σύμβαση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της σοβιετικής "Energomachexport" για την προμήθεια 124 νέων τρόλεϋ. Η παράδοση των οχημάτων θα γινόταν σταδιακά. Tα τρόλεϋ αυτά, τύπου ZIU - 9V, τέθηκαν σε κυκλοφορία στις 7 Ιουλίου 1977, μετά την παραλλαβή των πέντε πρώτων μονάδων. Την τελετή δρομολόγησης έκανε ο υπουργός Συγκοινωνιών κ. Γεώργιος Βογιατζής.