Ο νόμος 4288/63 περί διαρρυθμίσεως του πρόσθετου ειδικού τέλους και οι αυξήσεις στην εφάπαξ εισφορά το 1966.

 

To εφ'άπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος για τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης είχε καθοριστεί με το νόμο 3829/58, με σημαντικές αυξήσεις για τα αυτοκίνητα που ταξινομήθηκαν από τις 4 Αυγούστου 1958 και μετά. Την άνοιξη του 1963 δημοσιεύτηκε ο νόμος 4288 (ΦΕΚ 48, 26/6/1963), περί κυρώσεως της υπ'αριθ. 173/1962 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, σχετικά με την διαρρύθμιση στο εφ'άπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος για τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης που έμπαιναν για πρώτη φορά σε κυκλοφορία στην Ελλάδα. 

Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι το νομοθέτημα λαμβάνει υπόψη την εισήγηση του υπουργού των Οικονομικών, σύμφωνα με την οποία το "φορολογικό δικαίωμα του Δημοσίου" δεχόταν πλήγμα από ορισμένα εργοστάσια αυτοκινήτων, τα οποία προέβαιναν σε τεχνητή μείωση των τιμών τους, μεταβάλλοντας τον βασικό εξοπλισμό των μοντέλων τους. Με αυτόν τον τρόπο, τα αυτοκίνητα αυτά υπάγονταν σε χαμηλότερα φορολογικά κλιμάκια, με αποτέλεσμα να ζημιώνεται το Δημόσιο. Επιπλέον έκρινε αναγκαία την διαρρύθμιση του τρόπου επιβολής του πρόσθετου ειδικού τέλους, με τρόπο τέτοιο ώστε αυτός να τοποθετηθεί επί "ασφαλεστέρων βάσεων" για τα μικρά αυτοκίνητα. 

Έτσι, για τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης που κυκλοφορούσαν για πρώτη φορά στην χώρα μας από την 1η Ιανουαρίου 1963, το εφ'άπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος ορίστηκε ως εξής. Για τα αυτοκίνητα με κινητήρα με κυλινδρισμό έως 1.200 κυβικά εκατοστά, το τέλος ανήλθε στις 15.000 δραχμές. Για τα αυτοκίνητα έως τα 2.500 κυβικά εκατοστά, το τέλος για κάθε κυβικό εκατοστό πέρα των 1.200 ανήλθε στις 15 δραχμές. Τα ποσά αυτά δεν ήταν αμελητέα, όμως το κράτος θέλοντας να εξασφαλίσει όλες τις περιπτώσεις στο μέγιστο δυνατό, προχώρησε σε συμπληρωματικές διατάξεις. Κατά συνέπεια, στην πρώτη περίπτωση (έως 1.200 κ.εκ) το τέλος είχε προσαύξηση κατά 50% εάν η δασμολογητέα αξία του αυτοκινήτου ήταν ίση ή μεγαλύτερη των 60.000 δραχμών. Επιπλέον, υπήρχε προσαύξηση κατά 25% για αυτοκίνητα με "συμπτυσσομένην στέγην", δηλαδή τα cabriolet, ανεξαρτήτως κυβισμού. 

Σε περίπτωση που ένα αυτοκίνητο είχε κινητήρα από 1.201 έως 2.500 κυβικά εκατοστά, κατά τους ανωτέρω υπολογισμούς το τέλος που προέκυπτε δεν μπορούσε να είναι μικρότερο από 25.000 δραχμές, αν η δασμολογητέα αξία ήταν ίση ή μεγαλύτερη των 36.000 δρχ. Αντίστοιχα το τέλος δεν μπορούσε να είναι μικρότερο από 40.000 δραχμές, για δασμολογητέα αξία ίση ή μεγαλύτερη των 60.000 δρχ. και μικρότερο από 55.000 δραχμές για δασμολογητέα αξία ίση ή μεγαλύτερη των 85.000 δρχ. 

Για τα επιβατικά αυτοκίνητα με κινητήρα άνω των 2.500 κυβικών εκατοστών το τέλος ορίστηκε στις 40.000 δραχμές εάν η εργοστασιακή τιμή ήταν μέχρι 1.650 δολλάρια, στις 55.000 δραχμές με εργοστασιακή τιμή άνω των 1.650 και έως 2.250 δολλαρίων και στις 75.000 δραχμές εάν η εργοστασιακή αξία του αυτοκινήτου υπερέβαινε τα 2.250 δολλάρια. 

Mercedes 220, Ιανουάριος 1963. Τιμή 135.000, εισφορά 40.000 δρχ. Το κράτος είχε επιβάλλει υπέρογκη φορολογία, ειδικά στα μεγαλύτερα αυτοκίνητα. Ο υπολογισμός εξασφάλιζε τα μεγαλύτερα δυνατά έσοδα, συνδυάζοντας τον κυβισμό του κινητήρα με την δασμολογητέα αξία.

Εντός του 1965 είχε αρχίσει να εξετάζεται η αύξηση στο εφ'άπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος των επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης. Τελικά η απόφαση ελήφθη προς τα τέλη του έτους και από την 1η Ιανουαρίου 1966 η εισφορά των καινούργιων αυτοκινήτων ήταν κατά 30% μεγαλύτερη. Αυτό σημαίνει ότι ένα αυτοκίνητο που ανήκε στην χαμηλότερη κλίμακα (έως 8 φορ. ίππους), η εισφορά του ανήλθε από τις 15.000 δραχμές στις 19.500 δραχμές. Η εισφορά αυξήθηκε στις 32.500 δρχ, από τις 25.000 δρχ, για τα επιβατικά αυτοκίνητα από τους 9 έως τους 12 φορ. ίππους (η κλίμακα αυτή ίσχυε κατά κανόνα, όμως σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρχαν αποκλίσεις μεταξύ αυτοκινήτων της ίδιας φορολογίσιμης ισχύος). Αντίστοιχες αυξήσεις υπήρξαν και στις κατηγορίες μεγαλύτερου κυβισμού. Αυτό είχε φυσικά άμεση επίπτωση στην τελική τιμή ενός αυτοκινήτου. Παράλληλα αυξήθηκαν τα τέλη κυκλοφορίας κατά 30% ή 40%, ανάλογα την κατηγορία του αυτοκινήτου, με ορίζοντα διετίας. Για τα φορτηγά αυτοκίνητα κλειστού αμαξώματος, ωφέλιμου φορτίου έως 1/2 τόννου, το εφ'άπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος ορίστηκε στο ήμισυ των επιβατικών. 

Το 1966 οι ταξινομήσεις καινούργιων επιβατικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα ήταν μειωμένες κατά 20.1%, με συνολικά 12.962 μονάδες. Δημοφιλέστερη εταιρεία εκείνη την χρονιά αναδείχθηκε η Volkswagen. Έως τα τέλη του 1966 κυκλοφορούσαν στην χώρα μας συνολικά 122.479 επιβατικά αυτοκίνητα. Το μεγαλύτερο ποσοστό εξ'αυτών ήταν στις κατηγορίες των 6 έως 10 φορ. ίππων, με 83.606 μονάδες. Από το σύνολο, τα 114.022 αυτοκίνητα ήταν ιδιωτικής χρήσης. 

Καταχώρηση της "ΙΜΠΟΡΤΕΞ" Α.Ε τον Ιανουάριο του 1966, που ανακοίνωνε στους υποψήφιους αγοραστές την έκπτωση κατά 50% επί των αυξημένων εισφορών, για τα μοντέλα της Peugeot. 

Β.Α

Έρευνα & αρχείο: Hellenic Motor History © (2020)

Στοιχεία: ΣΕΑΑ & ΕΛΣΤΑΤ