Γεώργιος Δημητριάδης & Βιοπλαστίκ Α.Ε

Ο Γεώργιος Δημητριάδης αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στον χώρο του ελληνικού αυτοκινήτου.
O Δημητριάδης είχε σπουδάσει νομικά στο Παρίσι, όμως ποτέ δεν ασχολήθηκε με την δικηγορία. 
Το 1958 σχεδίασε και κατασκεύασε ένα μικρό τετράτροχο αυτοκίνητο, το "505". Δυστυχώς αυτή η προσπάθεια δεν είχε συνέχεια και το αυτοκίνητο δεν μπήκε σε παραγωγή. 
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 ίδρυσε την "Βιοπλαστίκ" και στράφηκε στην κατασκευή ενός τρίτροχου επιβατικού αυτοκινήτου, με αμάξωμα από πολυεστέρα σε χαλύβδινο πλαίσιο. Ήταν το "Attica 200" (1962). 
Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν εξαρτήματα από την γερμανική Fuldamobil, ενώ οι κινητήρες προέρχονταν από την Sachs και την Heinkel (191 & 198 κ.εκ. αντίστοιχα). 
Η εγχώρια προστιθέμενη αξία ανερχόταν σε 60%. Το "Attica 200" γνώρισε αρκετή επιτυχία και λόγω του ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος για οχήματα τέτοιου τύπου. 
Αργότερα, το 1966, υπήρξε και μια ειδική έκδοση για χρήση σε παραθεριστικά μέρη, το "Attica Cabrioletta". Διέθετε καθίσματα φτιαγμένα από μπαμπού και τέντα για την προστασία των επιβατών από τον ήλιο. 
Παράλληλα, η "Βιοπλαστίκ" ασχολήθηκε και με την κατασκευή θαλάσσιων σκαφών (κρις κραφτ κ.α)

Το 1965 ο Δημητριάδης υλοποίησε την επιθυμία του για την παραγωγή ενός τετράτροχου αυτοκινήτου. 
H "Βιοπλαστίκ" κατόπιν συμφωνίας με την "Autocars Co. Ltd", από το Ισραήλ, ξεκίνησε την συναρμολόγηση του Attica "Carmel 12". Aυτό βασιζόταν στο αντίστοιχο μοντέλο της "Autocars", που με την σειρά του χρησιμοποιούσε βρετανική τεχνολογία. Το αμάξωμα του "Carmel 12" ήταν από πολυεστέρα, ενώ ο κινητήρας των 1.200 κ.εκ. προερχόταν από το Ford Cortina Mk1. Δυστυχώς, δεν είχε επιτυχία στην ελληνική αγορά. 

To 1968 ξεκίνησε η κατασκευή ενός τρίκυκλου επαγγελματικού οχήματος. Ήταν το "Delta", με κινητήρα Sachs 50 κ.εκ, ωφέλιμου φορτίου 150 κιλών. Η παραγωγή του διήρκησε έως το 1971.

Ο Γεώργιος Δημητριάδης (δεύτερος από δεξιά, με τα γυαλιά), παρουσιάζει το μικρό "505" στον υπουργό Βιομηχανίας, κ. Νικόλαο Μάρτη, σε κάποια έκθεση. 

(Πηγή: Γ. Δημητριάδης / Αρχείο: Λάμπρος Σκαρτσής).

Το εργοστάσιο της "Βιοπλαστίκ" ήταν αρχικά στη Ακτή Αλκίμων & Φαβιέρου, στον Πειραιά. Τον Ιανουάριο του 1967 οι εγκαταστάσεις παραγωγής οχημάτων μεταφέρθηκαν στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη και μετέπειτα στο Μοσχάτο. Έκθεση υπήρχε στην Ακτή Κονδύλη 4, στον Πειραιά και λίγο αργότερα στην οδό Πατησίων αλλά και στην Λεωφ. Συγγρού.

Περί τα μέσα της δεκαετίας του '70 ο Δημητριάδης ίδρυσε την εταιρεία "DIM Motor" Ε.Π.Ε. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο, προχώρησε στην δημιουργία ενός μικρού τετράτροχου αυτοκινήτου, του DIM. Εκτός από την σχεδίαση του αμαξώματος, έγινε προσπάθεια για την σχεδίαση και κατασκευή ενός δίχρονου κινητήρα 400 κυβ. εκατοστών. Όμως, λόγω καθυστέρησης στην εξέλιξή του, χρησιμοποιήθηκε ο κινητήρας από το Fiat 500 (594 κ.εκ). Η έδρα της επιχείρησης βρισκόταν στην οδό Λέκκα 23-25, στις Αχαρνές. 

Ήταν η τελευταία απόπειρα του Δημητριάδη για την κατασκευή ενός ελληνικού αυτοκινήτου. Προφανώς οι επικρατούσες συνθήκες τον ώθησαν στην απόφαση πως η κατασκευή αυτοκινήτων στην χώρα μας ήταν ασύμφορη. 

B.A

Έρευνα & αρχείο: Hellenic Motor History © 2019

Φωτογραφία "505",  αρχείο Λάμπρος Σκαρτσής