Mε την εμπλοκή της Renault στο πρωτάθλημα της F1 και το βλέμμα στραμμένο στους αγώνες rally, η γαλλική εταιρεία προχώρησε στην εξέλιξη υπερτροφοδοτούμενων κινητήρων κατά την δεκαετία του '70. Στο Παρισινό Σαλόνι Αυτοκινήτου του 1978 παρουσίασε το πρωτότυπο του Renault 5 Turbo, με απόδοση 160 ίππους από ένα μηχανικό σύνολο 1.4 λίτρου τοποθετημένο στην μέση. Σκοπός ήταν ήταν η παραγωγή ορισμένου αριθμού αυτοκινήτων, ώστε να πάρει έγκριση τύπου για την συμμετοχή σε αγώνες. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν η συστηματική χρήση της συγκεκριμένης τεχνολογίας στα αυτοκίνητα παραγωγής της Renault κατά την δεκαετία του '80 (και αργότερα). Σημαντική ήταν η νίκη που πέτυχε η φίρμα με το μονοθέσιο RS10 στο γαλλικό Grand Prix το 1979. Ήταν η πρώτη φορά που ένα αγωνιστικό με υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα πέτυχε νίκη σε διοργάνωση της F1. Επιπλέον, από τα 400 αντίτυπα του Renault 5 Turbo που σκόπευε να κατασκευάσει αρχικά η εταιρεία για την έγκριση στο rally Group 4, ο αριθμός τους προσέγγισε τελικά τις 5.000 μονάδες, την περίοδο 1980-1986 (R5 Turbo 1 & R5 Turbo 2). Φυσικά η συγκεκριμένη έκδοση δεν είχε καμία σχέση μηχανικά με τα απλά Renault 5, ενώ με τις απαραίτητες μετατροπές ξεχώριζε και σχεδιαστικά. Η χρήση του turbo επεκτάθηκε σταδιακά σε όλη την γκάμα της Renault. Tον Σεπτέμβριο του 1980 παρουσιάστηκε η "γρήγορη" έκδοση του Renault 18, που ήταν το μεσαίο οικογενειακό της μοντέλο. Το 1982 παρουσιάστηκε η έκδοση Alpine Turbo του Renault 5, ως αναβαθμισμένη έκδοση του σπορτίφ αλλά με ατμοσφαιρικό κινητήρα Alpine, που είχε παρουσιαστεί το 1976. Το Alpine Turbo απέδιδε 110 ίππους έναντι 93 του "απλού", από τα 1.397 cc. To συγκεκριμένο μοντέλο άφησε το στίγμα του στην κατηγορία των "hot hatch" της δεκαετίας του '80, όπως άλλωστε και η επόμενη γενιά R5 Turbo (1985). Ακολούθησε το Fuego Turbo με κινητήρα στα 1.565 cc και 132 ps, ενώ στα μέσα του 1984 ήρθε στην χώρα μας το Renault 11 Turbo, με απόδοση 115 ps από 1.397 cc. Oι γρήγορες εκδόσεις turbo απευθύνονταν σε ένα σχετικά περιορισμένο αλλά ιδιαίτερα δυναμικό αγοραστικό κοινό. Αν και διέθεταν κινητήρες με σχετικά μικρό κυβισμό, πάντως το ελληνικό φορολογικό σύστημα δεν ευνόησε την θέση τους στην ελληνική αγορά, ενώ στην αύξηση του κόστους συνέβαλε και ο επιπλέον εξοπλισμός αυτών των εκδόσεων. Το ίδιο ίσχυε βέβαια και για τον ανταγωνισμό, ο οποίος με αυτά τα δεδομένα παρέμεινε σχετικά περιορισμένος στην χώρα μας. Όμως η ελληνική αντιπροσωπεία της Renault, "MAVA" Α.Ε, έφερε στην χώρα μας και προώθησε αρκετά τα turbo μοντέλα της εταιρείας, που είχαν να επιδείξουν τεχνολογία "αιχμής" για την εποχή και κατά συνέπεια μπορούσαν να ενισχύσουν την συνολική εικόνα της Renault στον εμπορικό τομέα. Όσοι απολάμβαναν την γρήγορη οδήγηση και είχαν την οικονομική δυνατότητα, δύσκολα μπορούσαν να αγνοήσουν το όνομα Renault με τις turbo προτάσεις της.
Επίδειξη δύναμης από την "MAVA" A.E με τα turbo μοντέλα της Renault, το καλοκαίρι του 1983.
Καλοκαίρι 1984 και το Renault 11 Turbo συστήνεται εντυπωσιακά στο ελληνικό κοινό, σπάζοντας τα... χρονόμετρα! Εντυπωσιακή ήταν όμως και η τιμή του, εφόσον με 2.065.000 δραχμές ήταν το τρίτο ακριβότερο μοντέλο της Renault που εισαγόταν στην χώρα μας, μετά το Fuego Turbo & το R18 Turbo.
Ένα από τα κλασικά διαφημιστικά σλόγκαν της ελληνικής αντιπροσωπείας, "oι ξύπνιοι οδηγούν Renault", που εδώ απευθύνεται στους "πολύ γρήγορους" με αφορμή ένα από τα κλασικά "hot hatch" των 80s, το Renault 5 GT Turbo.
H ανανεωμένη έκδοση του Renault 11 Turbo.
B.A
Αρχείο © Hellenic Motor History (2024)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου