1920 : Mε τον νόμο 2332 της 25ης Ιουνίου 1920 επιβλήθηκε για πρώτη φορά ειδικόν τέλος κυκλοφορίας επί των αυτοκινήτων και των βενζινοκίνητων ποδηλάτων στη χώρα μας. Ο νόμος αυτός προέβλεπε φορολογία από 75 έως 1.555 δραχμές για τα οχήματα ιδιωτικής χρήσης, ανάλογα την κατηγορία. Όμως, μέσα σε δύο μόλις χρόνια αυτά τα τέλη θεωρήθηκαν ανεπαρκή από το κράτος. Έτσι, τον Ιούνιο του 1922 υπήρξε διπλασιασμός τους, ενώ επιβλήθηκε και πρόσθετο ειδικό τέλος. Αυτό ορίστηκε ανάλογα τις θέσεις αλλά και την ιπποδύναμη του αυτοκινήτου (ίσχυσε και για τα "βενζινοκίνητα ποδήλατα"). Ανάλογη αντιμετώπιση είχαν και τα οχήματα δημόσιας χρήσης (επιβατικά, φορτηγά και λεωφορεία), όμως το μεγαλύτερο πλήγμα δέχτηκαν τα μεγάλα επιβατικά ιδιωτικής χρήσης, όπου το κόστος της φορολογίας εκτινάχθηκε σχεδόν στο επταπλάσιο. Η αρχή είχε γίνει... Στα επόμενα χρόνια και δεκαετίες το ελληνικό κράτος θα συνεχίσει, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, να βάζει στο στόχαστρό του το αυτοκίνητο ως κύρια πηγή εσόδων, με σημαντικές αυξήσεις στη κτήση αλλά και τη χρήση του.
1953 : Στις 2 Μαρτίου 1953 κατατέθηκε στη βουλή νομοσχέδιο για την αύξηση στη φορολογία των αυτοκινήτων και συγκεκριμένα στα τέλη κυκλοφορίας. Αυτό προέβλεπε την είσπραξη επιπλέον εσόδων με σκοπό τη συντήρηση του οδικού δικτύου της χώρας. Για τα επιβατικά και τα κλειστά φορτηγά με ωφέλιμο φορτίο έως 1 τόνο ο φόρος υπολογιζόταν βάσει των φορολογίσιμων ίππων. Στα μεγαλύτερα φορτήγα, βάσει του συνολικού ωφέλιμου φορτίου ενώ στα λεωφορεία βάσει των συνολικών θέσεων (καθημένων και ορθίων). Φυσικά, ο νόμος δεν παρέλειπε τις μοτοσυκλέτες.
Όσον αφορά τα επιβατικά Ι.Χ τα τέλη ορίζονταν στις 200.000 δραχμές ανά ίππο, ενώ τα επιβατικά δημόσιας χρήσης (μετά μετρητού ή άνευ) στις 50.000 δρχ. ανά ίππο. Τα φορτηγά ωφ. φορτίου έως 1 τόνο πλήρωναν τέλη 150.000 δραχμές ανά ίππο, ενώ τα τζιπ άνω των 10 φορ. ίππων φορολογούνταν έως τους 10 φορολ. ιππους. Για τα αυτοκίνητα που έμπαιναν για πρώτη φορά σε κυκλοφορία επιβλήθηκε εφάπαξ επιπλέον ειδικό τέλος, ίσο με τα τέλη ενός εξαμήνου. Ο νόμος προέβλεπε μείωση στα τέλη κυκλοφορίας των Ι.Χ επιβατικών κατά 20% μετά από πέντε έτη.
1953 : Στις 2 Μαρτίου 1953 κατατέθηκε στη βουλή νομοσχέδιο για την αύξηση στη φορολογία των αυτοκινήτων και συγκεκριμένα στα τέλη κυκλοφορίας. Αυτό προέβλεπε την είσπραξη επιπλέον εσόδων με σκοπό τη συντήρηση του οδικού δικτύου της χώρας. Για τα επιβατικά και τα κλειστά φορτηγά με ωφέλιμο φορτίο έως 1 τόνο ο φόρος υπολογιζόταν βάσει των φορολογίσιμων ίππων. Στα μεγαλύτερα φορτήγα, βάσει του συνολικού ωφέλιμου φορτίου ενώ στα λεωφορεία βάσει των συνολικών θέσεων (καθημένων και ορθίων). Φυσικά, ο νόμος δεν παρέλειπε τις μοτοσυκλέτες.
Όσον αφορά τα επιβατικά Ι.Χ τα τέλη ορίζονταν στις 200.000 δραχμές ανά ίππο, ενώ τα επιβατικά δημόσιας χρήσης (μετά μετρητού ή άνευ) στις 50.000 δρχ. ανά ίππο. Τα φορτηγά ωφ. φορτίου έως 1 τόνο πλήρωναν τέλη 150.000 δραχμές ανά ίππο, ενώ τα τζιπ άνω των 10 φορ. ίππων φορολογούνταν έως τους 10 φορολ. ιππους. Για τα αυτοκίνητα που έμπαιναν για πρώτη φορά σε κυκλοφορία επιβλήθηκε εφάπαξ επιπλέον ειδικό τέλος, ίσο με τα τέλη ενός εξαμήνου. Ο νόμος προέβλεπε μείωση στα τέλη κυκλοφορίας των Ι.Χ επιβατικών κατά 20% μετά από πέντε έτη.
Β.Α
© Ηellenic Motor Histoy
(Photo: Greece 1920's)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου